Kliniczny Szpital Wojewódzki Nr 1 im. Fryderyka Chopina

Tylko pozytywy, wspaniały personel

NIE POLECAM Chciałbym podzielić się doświadczeniami z patologii ciąży oraz traktu porodowego w USK Chopina w Rzeszowie, z perspektywy ojca dziecka. Moja opinia dotyczy postępowania położnej, która miała dyżur 1 stycznia 2025 roku. Niestety jej imię i nazwisko nie widnieją w dokumentacji – podpisany jest jedynie lekarz Pan Patryk Jasielski. Oto szczegółowy opis naszego pobytu: 1. Żona została przyjęta na oddział 30 grudnia o godzinie 16:00 (41+1 tydzień ciąży). 2. Początkowo brak skurczów, wykonano dwa badania KTG. 3. 31 grudnia odbyły się trzy badania KTG. O godzinie 17:00 rozpoczęły się skurcze, które nasilały się do godziny 22:00. Zostałem na oddziale jako ojciec. Podczas wieczornych skurczów tętno płodu skakało między 160-170. 4. Skurcze ustały około 1:00-2:00 w nocy. Zdecydowałem się pozostać przy żonie w szpitalu. 5. Od 2:00 do 4:00 rano żona chodziła po sali, ponieważ zauważyła, że ruchy dziecka stały się mniej intensywne, co wzbudziło jej niepokój. 6. Rano podczas obchodu położna w nieuprzejmy sposób zwróciła mi uwagę, że nocowanie jest niedozwolone. Dopiero po wyjaśnieniu sytuacji i wspomnieniu o nocnych skurczach zaprzestała uwag. 7. W godzinach porannych wykonano kolejne KTG. Lekarz prowadzący zauważył, że tętno płodu jest podwyższone (170-180) i wspomniał, że sytuacja wymaga dalszej obserwacji. 8. Położna, blondynka, nie przedstawiła się. Zaleciła założenie cewnika Foleya, tłumacząc, że to standardowa procedura. Na pytanie o oksytocynę odpowiedziała, że jej użycie zakończyłoby się cesarskim cięciem (rozwarcie wynosiło wtedy „na opuszek palca”). 9. Do tej samej sali (nr 352) przyjęto kolejną pacjentkę. 10. Około godziny 15:00 wykonano kolejne KTG (zdjęcie załączone). 11. Po badaniu skurcze były bardzo silne – żona ledwo stała. Mimo to Położna rozpoczęła wizytę od drugiej pacjentki, choć żona zgłaszała nasilenie skurczów. 12. Podczas tej wizyty zostałem wyproszony z sali. 13. Położna poinformowała, że cewnik Foleya może pozostać przez 24 godziny, ale żona może podjąć decyzję o jego usunięciu. Żona zdecydowała się na jego usunięcie. 14. Po wyjściu obchodu po raz kolejny usłyszałem komentarz personelu: „To ten Pan, co nocował”. 15. Żona została ponownie podłączona do KTG. Skurcze były już bardzo intensywne. 16. Po 10-15 minutach Położna wezwała żonę na badanie. Po usunięciu cewnika okazało się, że rozwarcie wynosi 8 cm, więc nastąpiło przeniesienie na trakt porodowy. 17. Żona trafiła z położną do sali porodowej. Byłem przekonany, że dalsze procedury odbędą się bez udziału tej położnej. 18. Niestety, Położna uczestniczyła w porodzie, razem z cudowną położną Barbarą Jakubasz – osobą pełną ciepła i wsparcia. 19. Położne nie wiedziały, że to druga ciąża – dopiero ja ich o tym poinformowałem na sali porodowej. 20. Podczas porodu Położna trzykrotnie próbowała przebić pęcherz płodowy. Pierwsze dwie próby były nieskuteczne, a lekarz zwrócił uwagę, że używała niewłaściwego narzędzia („Tym nie przebijamy – to ma ząbki”). Żona bardzo cierpiała. 21. W czasie silnych skurczów Położna opuściła salę porodową, wracając po kilku minutach. 22. Żona kilkukrotnie zgłaszała bóle brzucha i poczucie, że „coś jest nie tak”. 23. Żona zaczęła skarżyć się na bóle brzucha pomiędzy skurczami. Widząc jej stan, Położna zareagowała z wyraźnym strachem w oczach, który zastąpił wcześniejszą obojętność. 24. KTG płodu było bardzo niestabilne, a wody płodowe zielone. 25. Po kolejnych zgłoszeniach bólu brzucha między skurczami - zakwalifikowano żonę do cesarskiego cięcia. Personel szpitala jest zróżnicowany. Część osób była bardzo pomocna, ale niektórzy pracownicy, zwłaszcza bardziej doświadczeni, sprawiali wrażenie zmęczonych i wypalonych (mówiąc bardzo dyplomatycznie). Podsumowanie: Nasza wizyta w szpitalu do cesarskiego cięcia była pełna stresu i poczucia braku wsparcia. Pani Położna okazała się nieempatyczna i popełniła jeden błąd na który zwrócił jej uwagę lekarz (dotyczące użycia niewłaściwego narzędzia). Poród, który powinien być wyjątkowym wydarzeniem, pozostawił w nas poczucie żalu i niezadowolenia. Gdybyśmy mieli wybierać ponownie, nie zdecydowalibyśmy się na ten szpital. PS. W wypisie odnotowano zastosowanie cewnika Foleya i oksytocyny, której żona nie dostała na 100% do samej sali porodowej (z sali też tego nie pamiętamy, a zapamiętałbym ten szczegół). Zdjęcia dokumentują nasz pobyt w szpitalu.

Z oddziałem dermatologii to jakieś nieporozumienie. Dostałam skierowanie do tego szpitala na oddział dermatologii, bo praktycznie każdy fragment ciała mam zasypany wysypką, a tam jakaś młoda pani w okularach w ciemnych oprawkach zbywa mnie i daje termin do poradni dermatologicznej za 35 dni. Pani ma jeszcze do mnie pretensje, że pacjenci sobie tu przychodzą jak do poradni - a to przecież nie pacjent wystawia sobie sam skierowanie do szpitala, tylko lekarz. Więc jaka tu moja wina? Żaden dermatolog mnie nie obejrzał i nie chciał wyjść; wysyłali tylko tą panią - pani "goniec". Porażka. Nie polecam tego szpitala. Dalej nie wiem co mi jest, krosty coraz mnie wysypują o czym tej pani mówiłam - ale tej pani nie interesował mój stan zdrowia, ani nie interesował żadnego lekarza. Także bardzo przestrzegam przed tym szpitalem, jeśli mają Państwo skierowanie do tego szpitala na oddział dermatologii! To się nadaje do prokuratury - olać pacjenta bez badania, czyli nie udzielić mu pomocy medycznej.