Krokodyl.co

Tomasz, 40 lat

Mam na imię Tomek i biegam od ponad 10 lat. Zacząłem biegać, aby zgubić zbędne kilogramy - historia jak wiele innych. Jednak od pierwszego startu w ultra biegach zakochałem się w nich i moja przygoda trwa po dzień dzisiejszy. Nie biegam z planem treningowym, nie mam trenera, a każde wyjście na bieganie traktuje jako zabawę. Dziś mam 40 lat, postępy robię powoli, ale dzięki temu nie mam kontuzji i z radością startuję w kolejnych zawodach. Na swoim koncie mam już kilka wygranych ultra maratonów i nie raz stałem na niższych stopniach podium.

Milena, 43 lat

Sport towarzyszy mi w życiu od zawsze, daje mi siłę nie tylko fizyczną, ale i psychiczną. Od urodzenia mam dużą wadę wzroku, przez co moja mama zabraniała wielu sportów np. jazdy na wrotkach czy rowerze. Natomiast ja po kryjomu uczyłam się tego wszystkiego, co niejednokrotnie kończyło się stłuczeniami, siniakami i np. pękniętą torebką stawową. Nie wyobrażam sobie życia bez sportu - wymyki i odmyki na trzepaku, skakanie na skakance, gra w gumę, w sznura, w chowanego, beret, klasy, krawężniki czy koszykówka, to było moje dzieciństwo. Później zaczęłam chodzić na sksy, fitness i siłownię. Teraz kiedy chce się po prostu zrelaksować to oprócz czytania, czy decoupage, ćwiczę na macie jogę, fitness lub idę z mężem na siłownię. Uwielbiam też jazdę na rowerze - to moja odskocznia od codziennych problemów.  Bardzo lubię przewietrzyć mózg i czuć jak moje mięśnie dostają w kość. Kiedy schodzę z roweru i nie czuję nóg to czad!

Adam, 66 lat

Jestem 66-letnim emerytem, lecz niestandardowo żyje, bo zamiast siedzieć przed telewizorem ćwiczę codziennie i zachęcam do tego znajomych. Urządziłem swoja mini siłownię na dworze i każdego dnia spędzam w niej czas. Ciężarki, podciąganie na drążku, rzut kulą i skakanie na skakance to kilka przykładowych ćwiczeń, które wykonuje. Moje wyniki badań są prawidłowe i mam świetne samopoczucie, bo w zdrowym ciele - zdrowy duch mimo, a może właśnie w moim wieku. Bo aktywny dziadek to szczęśliwy dziadek, mąż, ojciec i mężczyzna. Dlatego nie siedzimy na kanapie w kapciach, a ćwiczymy. Tak jak ja! Bo się da! Mówię Wam to ja! 😃🏋️🤸🏻

Karolina, 38 lat

Bycie, idealnym, pięknym, szczupłym - prawda że każdy choć raz w życiu, pomyślał o jednej z tych rzeczy?
Żeby to było takie proste i oczywiste. Mówią, że piękni i szczupli mają lżej! Przekonałam się, o tym starając się o pracę, bo kto chciałby przyjąć osobę z otyłością olbrzymią, zadyszką i nadmierną potliwością. Nie oszukujmy się, nie ma takiego pracodawcy, który by nie patrzył na wygląd potencjalnego pracownika. Przez mój problem z wagą nabawiłam się nie tylko dodatkowych kilogramów, ale mnóstwa następstw z tym związanym, od problemów z kręgosłupem, zwyrodnieniem wielostawowym, oraz uszkodzeniem łąkotki kolana, po depresję i nerwicę lękową.
Nie muszę też mówić, jak depresja zamyka drzwi przed wszystkim, jak trzyma w swoich szponach i wysysa energię.

Z otyłością walczę już x czasu, są wzloty i upadki mimo, że każdy upadek boli, to uczy czegoś nowego. Nie jest łatwo walczyć, wspinać się po szczeblach otyłości, jej następstwa są męczące, depresyjne i demotywujące. Walczysz i efektów brak. Walczę sama, sama ustalam to co jem (dlatego nie do końca jest to słuszne i według zasad redukcji) A wiecie jak wygląda walka bez pomocy specjalisty?! Po raz setny upadam i po raz setny wstaje, ale się nie poddam, będę walczyć. Mimo że śmieją się w oczy że nie dam rady, mimio że brak wparcia, zrozumienia, dam radę na przekór sobie i innym. DAM RADĘ!

Klaudia, 38 lat

Dopiero od dwóch lat zrozumiałam kwestie odchudzania. Kiedyś wiecznie byłam na diecie ale szybko rezygnowałam bo była zbyt restrykcyjna, Ale nadszedł taki moment w którym zrozumiałam że nie trzeba się katować dietami. Można jeść co się chce z umiarem i przede wszystkim przy tym się ruszać. Dwa lata temu zaczęłam jeździć na rolkach i rowerze. Często spacerowałam i jeździłam w góry. Teraz w miarę możliwości pogodowych jeżdżę rowerem do pracy. Dodatkowo mam dorywcza pracę gdzie dużo chodzę po schodach i to duży plus który przydaje się na górskie wędrówki. Dzięki temu że się więcej ruszam moje sumienie jest spokojne i bez stresu mogę zjeść jakąś pizzę 🙂 dodatkowo wprowadziłam wreszcie więcej warzyw do obiadu. Kiedy wiem że chce zjeść coś kalorycznego to dokładam więcej ćwiczeń lub zjadam mniej kalorii wciągu dnia żeby suma się zgadzała. Waga spada powoli ale dzięki sporcie moje ciało się zmienia i to na plus.

Sandra, 34 lat

Od dziecka byłam aktywna, w podstawówce brałam udział w zawodach lekkoatletycznych, grałam w koszykówkę i siatkówkę, chętnie brałam udział w dodatkowych zajęciach sportowych tzw. SKS. Wakacje spędzałam nad jeziorem więc pływanie i wodne szaleństwa nie są mi obce.
Ze sportem nie było mi za bardzo po drodze jak byłam nastolatką... Wiadomo, człowiek ma ważniejsze sprawy na głowie, aczkolwiek, siatkówka od zawsze była mi bliska i została ze mną nawet w tym dość burzliwym okresie w moim życiu.

I tak, przeskakując kilka lat - pewnego dnia mój mąż zaproponował mi wzięcie udziału w zawodach biegowych na 5 km- parkrun. Pomyślałam sobie, co tam 5 km, dam radę... i to było najdłuższe 5 km w moim życiu.

Pokonałam je w 36 minut, a celem było nie zatrzymać się. Cel zrealizowałam, na metę wbiegłam jako jedna z ostatnich. Właśnie tego dnia pomyślałam sobie, że trzeba chyba wrócić do innej aktywności niż fitness i tak zaczęłam kolejny raz w moim życiu przygodę z bieganiem, a było to jakieś 10 lat temu.

Z przerwami, mniejszymi, większymi, z miłością do sportu i aktywnego stylu życia dziś na metę wbiegam jako jedna z pierwszych (tak, tak, ostatni będą pierwszymi :D). Amatorsko trenuje bieganie pod okiem jednego z najfajniejszych trenerów biegowych. Szukam nowych wyzwań, sztafety, biegi górskie... za rok na oku mamy z ekipą Bieg Rzeźnika.

A na koniec chce dodać od siebie coś, co powtarzam od zawsze: dla mnie bieganie to ludzie! Nie zliczę ile fantastycznych dusz stanęło na mojej drodze właśnie dzięki aktywności fizycznej. Dziękuję Wam za to. Jesteście fantastyczni, bądźcie przy mnie jak najdłużej!

Karolina, 22 lata

W czasach pandemii, kiedy świat wydawał się pogrążać w chaosie, odkryłam w tańcu ucieczkę od codzienności. Regularne uczęszczanie na zajęcia taneczne nie tylko dodawało mi energii, lecz także stanowiło oazę pośród chaosu. Każdy krok na zajęciach był manifestacją mojej siły i determinacji, przypominając, że nawet w najtrudniejszych czasach możemy znaleźć radość i inspirację.

Marcin, 35 lat

Rok temu postanowiłem zmienić swoje życie. Zaczęło się od roweru spinningowego i aplikacji Zwift, która pozwoliła mi ścigać się i trenować z ludźmi z całego świata, nie wychodząc z domu. Kiedy tylko pogoda na to pozwalała, przenosiłem treningi na zewnątrz, zmieniając spinning na rower gravelowy. Nie śledziłem każdego zrzuconego kilograma, ale regularne pedałowanie i wsparcie społeczności Zwift zrobiły swoje. To niesamowite, jak sport i technologia mogą się połączyć, aby pomóc ci stać się najlepszą wersją siebie.