W przypadku całkowitego zerwania ścięgna wyróżnia się dwa rodzaje zabiegów chirurgicznych: otwarte – klasyczne oraz małoinwazyjne. Rekonstrukcja zerwanego ścięgna Achillesa metodą otwartą jest skuteczna i polega na wykonaniu nacięcia po przyśrodkowej stronie ścięgna, a następnie po odsłonięciu tkanki łącznej uwidacznia miejsce zerwania. Jedną z technik jest zespolenie „koniec do końca”, która polega na zszyciu obu kikutów ścięgna za pomocą specjalnych szwów i obszyciu kikutów wokoło szwami prostym.
Operacja zerwanego ścięgna Achillesa
Zapalenie ościęgna i ścięgna, zapalenie kaletki głębokiej ścięgna Achillesa oraz zerwanie ścięgna to najczęstsze przyczyny uszkodzenia ścięgna Achillesa, które leczy zespół Centrum Ortopedii Angelius w Katowicach. Całkowite zerwanie ścięgna wymaga operacji, a rozległość i czas od urazu warunkują rodzaj zabiegu, o czym decyduje lekarz – małoinwazyjne leczenie metodą przezskórną (np. Ma&Griffth) lub metodą „otwartą” indywidualnie dobraną do stopnia uszkodzenia ścięgna. W zabiegowym leczeniu ścięgna Achillesa, m. in. w tendinoskopii Achillesa specjalizuje się lek. med. Arkadiusz Wiatr, specjalista chirurgii urazowej i ortopedii.
Najczęściej zerwanie ścięgna Achillesa ma miejsce podczas aktywności fizycznej, czego objawem jest charakterystyczny trzask i niekiedy uczucie uderzenia odczuwalne w okolicy łydki. Jak wyjaśniają lekarze Oddziału Chirurgii Urazowo-Ortopedycznej CDT Medicus w Lubinie, uszkodzenie min. ¼ powierzchni ścięgna jest wskazaniem do operacji, podobnie jak zerwanie całkowite. Zwykle wykonywane jest otwarte cięcie podłużne oraz zabiegi przezskórne, które mają na celu połączenie dwóch zerwanych końców ścięgna. W przypadku osób starszych, gdy istnieje ryzyko wystąpienie zbyt dużego napięcia ścięgna, specjaliści stosują zabieg rekonstrukcyjny.
Ponieważ w badaniach wykazano większe ryzyko powtórnego uszkodzenia ścięgna po leczeniu zachowawczym niż po leczeniu operacyjnym, częściowe uszkodzenie ścięgna Achillesa jest także operowane. W warszawskiej Poradni Chorób Stopy, w przypadku całkowitego zerwania ścięgna, pilnym wskazaniem jest jego rekonstrukcja, wykonywana klasycznie przez zeszycie ścięgna „na otwarto” lub techniką miniinwazyjną za pomocą niewielkich cięć z wykorzystaniem specjalnych narządzi. W części przypadków, jak wyjaśniają lekarze placówki, w celu zachowania odpowiedniej długości ścięgna konieczne są dodatkowe procedury. Po okresie unieruchomienia konieczne jest wdrożenie specjalistycznej rehabilitacji.
