Co to jest cholecystektomia laparoskopowa?

Nieprawidłowości w składzie żółci wytwarzanej przez komórki wątroby, a następnie przechowywanej w okresach międzyposiłkowych w pęcherzyku żółciowym predysponują do tworzenia się złogów, czyli do kamicy żółciowej. Do rozwoju kamicy żółciowej predysponuje m.in. starszy wiek, płeć żeńska, otyłość czy cukrzyca. 

Najczęstszymi objawami kamicy żółciowej są napady tzw. kolki żółciowej. Są to nagłe, silne i napadowe bóle nadbrzusza, które mogą trwać od paru minut do nawet paru godzin i którym towarzyszyć mogą dodatkowe objawy wegetatywne takie jak nudności, wymioty czy wzmożona potliwość. Bóle te wyzwalane są najczęściej spożyciem przez chorego tłustego pokarmu, który predysponuje do sytuacji, w której ujście pęcherzyka żółciowego jest okresowo częściowo lub całkowicie zatykane przez kamień żółciowy. Nieleczona i przedłużająca się kamica pęcherzyka żółciowego prowadzić do powikłań takich jak zapalenie pęcherzyka żółciowego, wodnika pęcherzyka, a nawet do powstania jego ropnia. 

Cholecystektomia laparoskopowa - co to za zabieg?

Usunięcie pęcherzyka żółciowego jest sztandarową operacją, wykonywaną w ramach laparoskopii zabiegowej. Cholecystektomia laparoskopowa najczęściej przeprowadzana jest się z powodu objawowej kamicy, która mogła rozwijać się w pęcherzyku żółciowym przez długie lata.

Laparoskopią nazywamy wziernikowanie, czyli wprowadzenie specjalnego instrumentu optycznego przez powłoki ciała do jamy otrzewnej pacjenta. Do przeprowadzenie operacji laparoskopowej wymagane jest wykonanie kilku nacięć w powłokach ciała chorego, przez które następnie operator wprowadza niezbędne narzędzia. Jednym z takich narzędzi jest tzw. laparoskop, czyli wziernik wyposażony w źródło światłą i kamerkę, który umożliwia wzrokową kontrolę operowanego obszaru. Kolejnym instrumentem są tzw. trokary, składają się one z z metalowej prowadnicy, we wnętrzu której umieszczony jest metalowy trzpień służący do przebijania się przez tkanki powłok ciała pacjenta. Pozostała w ciele pacjenta metalowa prowadnica umożliwia wprowadzenie do jamy otrzewnej przez chirurga dodatkowych narzędzi. 

Aby zapewnić odpowiednie warunki pola operacyjnego konieczne jest wytworzenie, a następnie utrzymanie tzw. odmy otrzewnowej. Służy do tego urządzenie zwane insuflatorem, które poprzez podaż gazu (najczęściej dwutlenku węgla) jest w stanie zapewnić odpowiednie ciśnienie w jamie otrzewnej, wynoszące zazwyczaj 12-15 mmHg.

Cholecystektomię laparoskopową przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym, i w porównaniu z operacją klasyczną, posiada wiele zalet. Należy do nich m.in. szybszy powrót pacjenta do pełnej sprawności po zabiegu, mniejsze nasilenie bólu operacyjnego, a także mniejsze ryzyko powikłań infekcyjnych. Należy także pamiętać o tym, że operacje laparoskopowe charakteryzują się znacznie mniej rozległymi bliznami. Zabiegi operacyjne z otwarciem jamy brzusznej pacjenta skutkują dużą i rozległą blizną. Niemniej, zabiegi z otwarciem jamy brzusznej są zazwyczaj krótsze od operacji laparoskopowych , przez co umożliwiają krótsze znieczulenie chorego. Do rzadkich powikłań cholecystektomii laparoskopowej należy dodatkowo możliwość uszkodzenia dróg żółciowych. Czasami, w rzadkim przypadkach, konieczna jest tzw. inwersja, czyli przejście z operacji laparoskopowej na operację klasyczną z powodu niebezpiecznych powikłań np. krwotoku z uszkodzonej tętnicy, które grozić mogą nawet śmiercią pacjenta. 

Bibliografia: ''Chirurgia-repetytorium'' W. Noszczyk, PZWL, Warszawa 2014, wyd. 1