NTM - co to znaczy?

Nietrzymanie moczu (NTM) występuje u osób w każdym wieku, jednak znacznie częściej dotyczy kobiet - zwłaszcza tych po 40. roku życia. Prawdopodobieństwo pojawienia się choroby wzrasta wraz z wiekiem. W przypadku kobiet czynnikami sprzyjającymi wystąpieniu nietrzymania moczu są również przebyte ciąże, otyłość i zabiegi ginekologiczne. U mężczyzn ryzyko zachorowania na NTM wzrasta przy schorzeniach gruczołu krokowego oraz po wykonanych w związku z nimi zabiegach chirurgicznych.

NTM - krępujący problem

Nietrzymanie moczu (NTM) jest znane także pod nazwą inkontynencja. Jeszcze do niedawna wiele osób uważało, że problem ten dotyczy jedynie dojrzałych kobiet i jest związany z obniżeniem oraz rozluźnieniem pochwy. Po części to prawda, jednak ze schorzeniem nierzadko zmagają się także młodsze panie. Niezależnie od wieku, pacjentkom często trudno przyznać, że cierpią na nietrzymanie moczu. Według statystyk jedynie co druga kobieta informuje lekarza o swoich problemach z inkontynencją.

Wyróżniamy kilka rodzajów nietrzymania moczu. Najczęściej występującym jest wysiłkowe nietrzymanie moczu, przy którym niekontrolowany wyciek następuje podczas wzrostu w pęcherzu. Z powodu wysiłkowego NTM cierpią przede wszystkiom kobiety z osłabionymi mięśniami dna miednicy, u których cewka moczowa nie jest wystarczająco mocno zaciskana.

Rodzaje nietrzymania moczu

Drugim często występującym rodzajem NTM jest nietrzymanie moczu z parcia. W tym przypadku pęcherz moczowy kurczy się zbyt szybko i często, nie otrzymawszy odpowiedniego sygnału z mózgu. Mięśnie pęcherza przejawiają nadmierną aktywność, co jest niezmiernie dokuczliwe dla chorego. Przy przeszkodach w odpływie moczu z pęcherza mówimy natomiast o nietrzymaniu moczu z przepełnienia, natomiast osoby przyjmujące leki moczopędne bądź rozluźniające mięśnie pęcherza mogą zachorować na przemijające nietrzymanie moczu – schorzenie występujące okresowo.

Istnieje kilka metod leczenia intykontynecji, w tym farmakoterapia. Kobietom zaleca się także regularne ćwiczenia fizyczne mięśni miednicy małej (ćwiczenia mięśni Kegla). Zaawansowane przypadki wymagają leczenia chirurgicznego. Im wcześniej chora uda się do lekarza, tym szybsza i skuteczniejsza będzie terapia.