Co to jest stulejka fizjologiczna?

Stulejką nazywamy stan, w którym nie można odprowadzić nadmiernie zwężone napletka do tzw. rowka zażołędnego. W zależności od nasilenia schorzenia wyróżnić możemy tzw. stulejką całkowitą i częściową. W stulejce częściowej dochodzi do utrudnienia procesu ściągania napletka, a w stulejce całkowitej jest on w ogóle niemożliwy do przeprowadzenia. 

Odpowiednio wczesna diagnostyka nakierowana na rozpoznanie tego schorzenia jest w stanie uchronić zarówno chłopców, jak i mężczyzn, przed rozwojem groźnych dla zdrowia powikłań, które w znacznym stopniu są w stanie wpłynąć na przyszłe relacje damsko-męskie, pewność siebie i samopoczucie samego chorego.

Cym jest i jak się objawia stulejka fizjologiczna?

Nie we wszystkich jednak przypadkach stulejka jest objawem stanu chorobowego naszego organizmu. U małych chłopców, w wieku około 2-3 lat, stulejka jest całkowitą normą, nazywamy ją wtedy stulejką fizjologiczną. Na pojawienie się wspomnianej stulejki fizjologicznej u niemowląt i małych dzieci wpływ na kilka czynników, wśród których wymienić należy zmniejszoną, w porównaniu z populacją starszych dzieci i dorosłych, elastyczność napletka. Mniej elastyczny napletek, z racji swoich ograniczonych wymiarów, uniemożliwia jego pełne ściągnięcie do rowka zażołędnego.

Kolejnym czynnikiem, który odpowiada częściowo za rozwój stulejki fizjologicznej u małych dzieci, jest tzw. mastka. Mastką nazywamy najogólniej białawą lub żółtawą wydzielinę, która gromadzi się u mężczyzn pod napletkiem m.in. w rejonie szyjki żołędzi. Jest ona produktem m.in. złuszczonym komórek nabłonka, łoju i aktywności lokalnej flory bakteryjnej pacjenta. U małych dzieci mastka, w połączeniu ze zwężonym napletkiem, powoduje ścisłe przylegania i sklejanie się wewnętrznej powierzchni napletka z tkankami żołędzi.

U prawidłowo rozwijającego się dziecka stulejka fizjologiczna jest stanem przejściowym. Ustępuje ona zazwyczaj samoistnie do 3 roku życia, po tym czasie, w sytuacji dalszego występowania problemu z odprowadzeniem napletka do rowka zażołędnego, należy zasięgnąć konsultacji pediatrycznej.

Przetrwała stulejka nazywana jest już tzw. stulejką patologiczną, gdyż jej obecność i rozwój związany jest już z ryzykiem wystąpienia powikłań zdrowotnych. Nieleczona lub leczona nieprawidłowo, stulejka może powodować m.in. problemy z utrzymanie odpowiedniego poziomu czystości i higieny w okolicy narządów płciowych. Stan taki predysponuje w dużej mierze do niekontrolowanego namnażania się bakterii i wystąpienia objawów zakażenia dróg moczowych pacjenta. W wieku młodzieńczym stulejka utrudnia podjęcie aktywności seksualnej i może stanowić przyczynę pojawienia się problemów psychicznych. 

Leczenie stulejki zależy m.in. od wieku pacjenta i stopnia zaawansowania stwierdzonych przez lekarza zmian. W przypadku rozpoznania tzw. stulejki fizjologicznej nie wolno podejmować na siłę prób ściągnięcia napletka. Wymuszone odprowadzenie napletka predysponuje często do rozwoju mikrouszkodzeń jego tkanek i ich następczego bliznowacenia, które wtórnie powoduje zaciskanie napletka na żołędzi prącia. W przypadku stulejki, która nie ustąpiła samoistnie do 3 roku życia dziecka postępowanie ma w większości przypadków charakter zachowawczy i polega ono na regularnym i delikatnym podejmowaniu prób odprowadzenia napletka podczas kąpieli dziecka. Podczas ciepłej kąpieli dochodzi m.in. do zwiększenia przepływu krwi przez tkanki i poprawy stopnia ich elastyczności, co przynosi pozytywny efekt podczas przeprowadzania terapii.

Bardziej zaawansowane zmiany struktur napletka wymagają nieraz bardziej radykalnego postępowania, które sprowadza się do odpowiedniej plastyki napletka, bądź do przeprowadzenia zabiegu obrzezania, czyli całkowitego usunięcia napletka.

Wszystko to powoduje, że stulejki i jej objawów nie należy lekceważyć. Chociaż w zdecydowanej większości przypadków stulejka fizjologiczna ustępuje do 3 roku życia, to jej dłuższe występowania stanowi wskazanie do podjęcia odpowiednich działań terapeutycznych. 

Bibliografia: www.stulejka.com