Nietrzymanie moczu polega na niemożności kontrolowanego i świadomego oddawania moczu w dowolnie wybranym przez siebie momencie. Ze względu na przyczyny występowania oraz objawy towarzyszące schorzeniu, wyróżniamy kilka jego typów: wysiłkowe nietrzymanie moczu, nietrzymanie moczu z parcia, mieszane nietrzymanie moczu oraz nietrzymanie moczu z przepełnienia.
Przyczyny rozwoju wysiłkowego nietrzymania moczu
Wysiłkowe nietrzymanie moczu polega na niekontrolowanej mikcji w stanach zwiększonego ciśnienia w jamie brzusznej. Do takiej sytuacji predysponują m.in. :
- przewlekłe zaparcia
- wysiłek fizyczny
- nadwaga i otyłość
- przewlekłe choroby układu oddechowego
Zwiększona częstość występowania wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet związana jest także z fizjologią ciąży i porodu. W trakcie narodzin dziecka o dużej masie urodzeniowej, bądź u kobiet z nieprawidłowościami w zakresie budowy miednicy, może dojść do uszkodzenia kanału rodnego, nerwów i pozostałych struktur zapewniających odpowiednią anatomię dna miednicy. Uszkodzenia te mogą być podstawą rozwoju wysiłkowego nietrzymania moczu.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu u kobiet
Wysiłkowe nietrzymanie moczu stwierdzane jest również częściej w grupie kobiet starszych. Okres pomenopauzalny charakteryzuje się bowiem zmniejszoną ilością estrogenu produkowanego przez jajniki. Estrogen wpływa pozytywnie na rozwój błony śluzowej i wytwarzanie kolagenu przez fibroblasty. Jego brak powoduje zmniejszenie stabilności powięzi i tkanek dna miednicy, a także atrofię błony śluzowej pochwy i cewki moczowej, co może powodować problemy z kontrolą mikcji. Negatywny wpływ na stan tkanki łącznej, w skład której wchodzą m.in. fibroflasty, stwierdza się dodatkowo u osób palących papierosy.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu - stopnie zaawansowania:
- stopień I – popuszczanie moczu w stanach dużego wysiłku
- stopień II – popuszczanie moczu pod wpływem lekkiego wysiłku fizycznego
- stopień III – bezwiedne moczu moczu w trakcie minimalnych zmian ciśnienia śródbrzusznego
Wysiłkowe nietrzymanie moczu - leczenie
Istnieje wiele metod terapeutycznych, wśród których możemy wyróżnić metody inwazyjne i zachowawcze leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. Leki stosowane w ramach farmakoterapii zawierają przede wszystkim solifenacynę, oksybutuninę lub darifenacynę. Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu opiera się także na rzuceniu palenia papierosów oraz pozbyciu się otyłości lub nadwagi. Zabieg operacyjny jest ostatecznością, dlatego też decyzję o jego przeprowadzeniu podejmuje się w momencie stwierdzenia nieskuteczności leczenia metodami zachowawczymi.
Wysiłkowe nietrzymanie moczu u kobiet - ćwiczenia i operacja
Jednym z istotnych elementów leczenia zachowawczego są ćwiczenia mięśni dna miednicy, czyli mięśni Kegla. Zaletą takiego treningu jest fakt, iż można wykonywać go zawsze i wszędzie, choćby podczas pracy biurowej. Na pierwsze efekty ćwiczeń trzeba poczekać zwykle około miesiąca, jednak nie warto się zniechęcać, ponieważ jest to najmniej inwazyjny sposób wspomagający leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu. Operacja często opiera się na montażu specjalnej taśmy, która doprowadza do uniesienia i podparcia cewki moczowej oraz jej połączenia z pęcherzem. Całkowite wyleczenie uzyskuje się u ok. 80% kobiet, a u kilkunastu występuje poprawa. Powikłania po operacji wysiłkowego nietrzymania moczu występują u kilku procent pacjentek i zaliczamy do nich zakażenia układu moczowego, zatrzymanie moczu, krwawienie oraz erozję taśmy do pęcherza lub pochwy.
Bibliografia:
1. ,,Klasyfikacja nietrzymania moczu i sposoby leczenia dr n. med. P. Dębiński'' , dr n. med. T. Niezgoda, Przegląd Urologiczny 2014/5 (87);
2. ,,Położnictwo i Ginekologia'' G. Bręborowicz, wyd. PZWL, Warszawa 2013, wyd.1
Istnieje wiele przyczyn nietrzymania moczu (np. jak wspomniano w artykule wysiłkowe nietrzymanie moczu), dlatego należy skonsultować się z lekarzem celem znalezienia przyczyny problemu - jak dowiedzieć się jak przygotować się do takiej wizyty oraz poznać więcej informacji o tej przypadłości?