Wśród osób dorosłych przepuklina pachwinowa stanowi 60% wszystkich przepuklin brzusznych. Złotym standardem leczenia tej przypadłości jest przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego. Specjalne pasy przepuklinowe są zarezerwowane dla pacjentów w ciężkim stanie ogólnym, którzy nie mogą być zakwalifikowani do operacji.
Czym jest przepuklina pachwinowa?
Choć przepukliny stanowią poważny problem zdrowotny i dotyczą dużej liczby osób, tak naprawdę mało kto zdaje sobie sprawę, co kryje się pod tym określeniem. W rzeczywistości termin przepuklina (łac. hernia) nie dotyczy jednej konkretnej choroby – odnosi się raczej do stanu, w którym narząd bądź jego fragment ulega przemieszczeniu poza prawidłowy dla niego obszar występowania.
Istotą powstawania przepukliny jest wydostanie się fragmentów narządów wewnętrznych poza obrąb jamy brzusznej, przy czym najczęściej przemieszczeniu ulega fragment jelita. Winne są tu najczęściej osłabione powłoki brzuszne. Wśród czynników ryzyka, które prowadzą do powstawania przepuklin wymienia się przede wszystkim degradację włókien kolagenowych, które zanikają z wiekiem, a także ciężką pracę fizyczną i przerost prostaty u mężczyzn. Szczególną skłonność do przepuklin mają też osoby z dużą nadwagą, gdyż ich tkanka łączna jest słaba i mało sprężysta, mięśnie osłabione, a przeciążone jelita zwiększają ucisk na powłoki brzuszne.
Wśród najpopularniejszych przepuklin znajdują się przepuklina pachwinowa, udowa, pępkowa oraz mosznowa. Zdecydowanie najczęściej występującym rodzajem jest przepuklina pachwinowa (70% wszystkich przypadków), na drugim miejscu znajduje się przepuklina udowa (12%), natomiast na trzecim – pępkowa (11%).
Czy przepuklinę pachwinową trzeba operować?
Zalecaną metodą leczenia przepukliny pachwinowej jest operacja. Wytyczne Europejskiego Towarzystwa Przepuklinowego mówią jednak, że u mężczyzn z bezobjawową przepukliną pachwinową można rozważyć samą obserwację. Podejście to jest podyktowane danymi, zgodnie z którymi powikłanie przepukliny pachwinowej występuje tylko u 3 na 1000 pacjentów w ciągu roku.
Przepuklina pachwinowa - leczenie bezoperacyjne
Mimo wytycznych Europejskiego Towarzystwa Przepuklinowego, leczenie przepukliny pachwinowej bez operacji należy do rzadkości. U pacjentów, którzy nie mogą poddać się zabiegowi chirurgicznemu, stosuje się specjalne pasy przepuklinowe. Dotyczy to zwłaszcza osób w podeszłym wieku oraz chorych, którzy źle reagują na znieczulenie ogólne. W tym miejscu warto wspomnieć, że decyzja o przeprowadzeniu zabiegu powinna być za każdym razem podejmowana z myślą o konkretnym pacjencie, z uwzględnieniem jego masy ciała, ryzyka okołooperacyjnego oraz współistniejących chorób. Przepuklina bez operacji może się powiększać, dlatego elementem leczenia zachowawczego powinny być regularne kontrole.
Raz powstała przepuklina nie cofa się samoistnie: ucisk na rozerwaną błonę jamy brzusznej jest zbyt duży, by mogła sama się zasklepić. Wręcz przeciwnie: nieleczona przepuklina prowadzi do narastania problemu, co wiąże się z coraz większym dyskomfortem, bólem i poważnymi ograniczeniami możliwości ruchu.
Operacja przepukliny pachwinowej
Wyróżnia się dwa główne typy operacji przepuklin pachwinowych: metody napięciowe i beznapięciowe. Podczas tradycyjnego zabiegu napięciowego odprowadza się zawartość worka przepuklinowego do jamy brzusznej i zszywa powłoki brzuszne warstwowo. W przebiegu metod beznapięciowych w powłoki brzuszne wszywa się specjalną siatkę z materiału syntetycznego, która ma dodatkowo zabezpieczać przez wznową przepukliny. Metody beznapięciowe można zastosować podczas operacji techniką klasyczną, jak i laparoskopową.
Źródła:
- Robert J Fitzgibbons Jr et al., "Watchful waiting vs repair of inguinal hernia in minimally symptomatic men. A randomized clinical trial" (pubmed.ncbi.nlm.nih.gov), The Journal of the American Medical Association, 285-292, 2006