Jaki jest przebieg terapii Orthokine

Jak podaje Krzysztof Rell w pracy „Wybrane aspekty bezpieczeństwa leczenia NLPZ”, w Polsce na chorobę zwyrodnieniową stawów cierpi około 5 mln osób – to aż 13% obecnej populacji naszego kraju! Dodatkowo około 400 tysięcy choruje na reumatoidalne zapalenie stawów, a co szósty dorosły na przewlekłe choroby reumatyczne. 

Jak widać, choroby narządu ruchu są poważnym problemem w naszym społeczeństwie. Nie tylko upośledzają funkcjonowanie chorego oraz obniżają jego jakość życia, ale również są znacznym obciążeniem dla systemu opieki zdrowotnej. Ich leczenie jest niezwykle trudne, ponieważ choroby te mają charakter postępujący. Najczęściej w terapii stosuje się farmakologię doustną, głównie lekami z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, glikokortykosteroidów, czy preparatów zawierających glukozaminę, kolagen lub chondroitynę. Popularne są również podawane dostawowo preparaty sterydowe oraz pochodne kwasu hialuronowego. Wykorzystywane są zabiegi fizykoterapii, a w przypadkach zwyrodnień stawowych o znacznym stopniu zaawansowania – leczenie operacyjne. Zapotrzebowanie na nowoczesne metody leczenia zwyrodnienia stawów jest jednak wciąż duże, gdyż obecnie stosowane terapie nie są pozbawione działań niepożądanych, a na zabiegi operacyjne, chory musi czekać często nawet kilka lat.

Czym jest Orthokine® i jak przebiega terapia?

Terapia Orthokine® to nowatorska, biologiczna metoda leczenia przewlekłych stanów zapalnych stawów, mięśni i ścięgien, wprowadzona w 1998 roku przez niemieckiego ortopedę profesora Petera Wehlinga. Wskazaniem do jej zastosowania jest choroba zwyrodnieniowa stawów, reumatoidalne zapalenie stawów i choroby kręgosłupa, a także stany zapalne stawów oraz urazy mięśni i ścięgien. Metoda Orthokine® polega na podaniu w miejsce występowania stanu zapalnego lub zwyrodnienia skoncentrowanej mieszaniny białek surowicy o właściwościach przeciwzapalnych, którą uzyskuje się z krwi pacjenta. Dzięki zastosowaniu materiału autologicznego, zabieg jest całkowicie bezpieczny.

W pierwszym etapie zabiegu Orthokine®, pobierana jest od pacjenta krew żylna (około 60 ml) przy użyciu strzykawek o specjalnej konstrukcji, dzięki której określone komórki krwi pobudzane są do produkcji substancji przeciwzapalnych. Pobrana krew inkubowana jest następnie przez około 6 godzin w temperaturze 37 st. Celsjusza, a na kolejnym etapie przygotowuje się z niej surowicę krwi (ACS – Autologous Conditioned Serum). W wyniku powyższych modyfikacji powstaje koncentrat białek, działających przeciwzapalnie oraz przyspieszających procesy regeneracyjne. Białkiem  o bardzo wysokiej koncentracji jest m.in. IL-1Ra, czyli antagonista receptora interleukiny-1, które ma za zadanie zahamować toczący się proces zapalny. Otrzymaną w ten sposób surowicę wstrzykuje się następnie bezpośrednio w miejsce zmienione chorobowo. Terapia Orthokine® trwa około 2 tygodnie, w trakcie której pacjent otrzymuje 6-8 iniekcji.

Skuteczność zabiegów Orthokine® potwierdzona została w wielu badaniach klinicznych. Baltzer i współpracownicy wykazali, że zastosowanie preparatu kondycjonowanej, autologicznej surowicy u chorych ze zmianami zwyrodnieniowymi zmniejsza nasilenie bólu oraz poprawia zdolność ruchową pacjentów. Według większości ortopedów, efekty zabiegu utrzymują się 2 lata. Ogromną zaletą terapii Orthokine® jest jej bezpieczeństwo, gdyż wykorzystuje się substancje biologicznie aktywne, pozyskane z krwi pacjenta. Dzięki temu może być stosowana niemal u wszystkich pacjentów. Zabiegi Orthokine® dostępne są w Polsce komercyjnie w licencjonowanych ośrodkach. Cena całej terapii wraz z konsultacją lekarską wynosi  około 5 000 złotych.  

Źródła: Rell: Wybrane aspekty bezpieczeństwa leczenia NLPZ. Pediatr Med. Rodz, 2011,7(1), p.41-48; Kaniewska et al.: Choroba zwyrodnieniowa stawów jako problem ekonomiczny i społeczny w aspekcie leczenia zachowawczego. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu, 2(39), 2014; www.orthogen.com; Axel W.A. Baltzer et al.: A New Treatment for Hip Osteoarthritis: Clinical Evidence for the Efficacy of Autologous Conditioned Serum. Orthop Rev, 2013 Jun 7; 5(2):e13.