Zasadniczą rolą nosa jest transport powietrza do płuc. Przy przechodzeniu przez tę strukturę dochodzi m.in. do jego ogrzania oraz wstępnego oczyszczenia. Drugą niezwykle ważną funkcją nosa jest odbieranie doznań zapachowych. Ze względu to, iż narząd ten jest zlokalizowany w centralnym punkcie twarzy, jest doskonale widoczny. Każda jego deformacja będzie przez to błyskawicznie zauważalna.
Przyczyny deformacji nosa
Pomimo tego, że wygląd nosa zmienia się po urodzeniu, jego zasadniczy rozwój odbywa się w trakcie życia wewnątrzmacicznego płodu. Po urodzeniu obserwowane mogą być deformacje rozmaitych rodzajów, począwszy od całkowitego braku (aplazji) aż do przerośnięcia tkanek budujących nos. Zmiany kształtu tej części twarzy mogą być również wtórne do innych zaburzeń, takich jak rozszczepienie podniebienia lub wargi, zmiany polipowate czy obecność naczyniaków. Specyficzny wygląd nosa bywa również spowodowany działaniem sił doświadczanych przez noworodka w trakcie porodu - w okresie przyjścia na świat tkanki budujące nos są bowiem dość mało wytrzymałe. W tych sytuacjach zazwyczaj jednak dochodzi do samoistnego cofnięcia się zmian.
Nos siodełkowaty - jak się go pozbyć?
Wśród potencjalnych mechanizmów odpowiedzialnych za wrodzone deformacje nosa uwzględnia się czynniki genetyczne, ale i zakaźne, np. w przypadku kiły wrodzonej u dziecka występować może nos siodełkowaty, określany również jako nos zapadnięty. Jego charakterystyczny wygląd wiąże się z zapadniętym grzbietem nosa, najczęściej w jego środkowej części. Defekt ten jest związany z ubytkiem kości nosowej. Oprócz kiły wrodzonej, przyczynami takiej deformacji są urazy, a także niepowodzenia wcześniejszych, źle wykonanych zabiegach, np. po zbyt mocnym ścięciu garbu nosa. Nos siodełkowaty jest również obserwowany w przebiegu ziarniniakowatości Wegenera - chorobie związanej z uogólnionym zapaleniem naczyń.
Korekta nosa siodełkowatego polega przede wszystkim na uzupełnieniu zapadniętego grzbietu nosa. W tym celu bardzo ważny jest odpowiedni wybór materiału służącego jako jego uzupełnienie. Obecnie stosuje się następujące możliwości:
- przeszczep fragmentu własnej kości, najczęściej kości biodrowej – wymaga to dodatkowego zabiegu pobrania przeszczepu kości
- wszczepienie implantu silikonowego
- wszczepienie implantu protoplastu
Nabyte defekty nosa
Urodzenie się bez defektu budowy nosa nie oznacza, że problem ten nigdy nie wystąpi. Zmiany kształtu tego narządu mogą bowiem zachodzić choćby wskutek procesów starzenia. Wraz z wiekiem u niektórych osób dochodzi do powiększenia się nosa i ogólnego pogorszenia się jego wyglądu. Deformacja nosa może być również związana z urazami. Ich przebycie nierzadko wiąże się z uszkodzeniami zarówno w obrębie tkanki chrzęstnej, jak i kostnej. Choć wypadki mogą skutkować rozmaitymi defektami, tym najczęściej występującym jest asymetria kształtu nosa. Do rozmaitych defektów tego narządu doprowadzają czasami również schorzenia ogólnoustrojowe, np.:
- sarkoidoza
- ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń
- przewlekłe zapalenie zatok
Zdarza się, że deformacja nosa występuje tylko w umyśle pacjenta. Choć brzmi to dziwnie, z taką sytuacją ma się do czynienia w przypadku pacjentów cierpiących na dysmorfofobię, czyli posiadających przekonania o niewłaściwym wyglądzie prawidłowo wyglądających części ich ciała.
Garb na nosie - przyczyny
Tak zwany garb na nosie jest częstym defektem tego narządu. Powstaje on na skutek uwypuklenia części kostnej i lub chrzęstnej grzbietu nosa. Tego rodzaju profil nosa nie zawsze jest jednak traktowany jak wada. Niekiedy mówi się o nim jak o cesze dodającej charakteru, a niektórzy artyści czynią wręcz z niego swój znak rozpoznawczy.
Na koniec warto wspomnieć, że operacje plastyczne nosa przeprowadzane są nie tylko z przyczyn estetycznych. Część z opisanych wyżej deformacji może powodować zaburzenia funkcjonalne, takie jak stałe uczucie zatkania nosa, zwiększoną częstość występowania zapaleń zatok czy chrapanie podczas snu. W przypadku tych pacjentów leczenie zabiegowe ma na celu nie tyle poprawę wyglądu, co przede wszystkim uwolnienie tych od dręczących dolegliwości.
Źródła:
- Kazimierz Kobus, Katarzyna Kobus-Zaleśna, "Chirurgia i estetyka twarzy", Warszawa, 2017, 978-83-934943-6-1