Larwoterapia - co to jest

Larwoterapia jest metodą terapeutyczną, która polega na wprowadzeniu do rany żywych larw muchy plujki, co prowadzi do usunięcia zmienionej tkanki oraz dezynfekcji rany. Mimo, że była znana już w starożytności oraz wykorzystywana podczas wojen, to właśnie teraz znowu zyskuje uznanie wśród lekarzy. Jest to spowodowane ciągłym wzrostem liczby drobnoustrojów opornych na stosowane obecnie antybiotyki. Larwoterapia jest skuteczna nawet wobec takich bakterii jak bakterie z grupy Pseudomonas, paciorkowców, bakterii metycylinooporonych, czy wobec gronkowca złocistego, których leczenie standardowymi metodami sprawia specjalistom wiele trudności. 

Biochirurgia pozwala na leczenie trudno gojących się ran, usunięcie zmienionych martwiczo tkanek, wyeliminowanie opornych na antybiotyki bakterii oraz pobudzenie skóry właściwej oraz nabłonka do wzrostu. Opisywana terapia, mimo że opierają się na stosowanych wcześniej, bo jeszcze w czasach rzymskich metodach, została w istotny sposób ulepszona. Larwy wprowadzane do ran są jałowe, dzięki zastosowaniu chemicznej dezynfekcji oraz ściśle wyselekcjonowane i odpowiednio hodowane. Sama larwoterapia jest odpowiednio kontrolowana, organizmy wprowadzane są tylko punktowo w miejsca docelowe. Miejsce poddawane terapii jest otoczone specjalną membraną, która uniemożliwia przemieszczanie się biomateriału w sposób swobodny.

Jakie zastosowanie ma larwoterapia?

Larwoterapia stosowana jest głównie w przypadku leczenia ran cukrzycowych. Pozwala ona na skuteczne wyleczenie zmienionych chorobowo tkanek oraz ograniczenie liczby amputacji. Metoda ta nie ma żadnych skutków ubocznych i jest bardzo efektywna, przez co jest coraz szerzej stosowana: w Niemczech leczenie przy wykorzystaniu larw jest stosowane w około 600 klinikach, a w Wielkiej Brytanii w około 400.

Biochirurgia pozwala na usunięcie martwych tkanek w sposób precyzyjny, bez uszkodzenia tkanek zdrowych. Jest to spowodowane wydzielanymi przez larwy enzymami proteolitycznymi, które trawią nieżywą tkankę. Następnie, po ‘’pozautrojowym trawieniu’’, larwy zjadają zmienioną martwiczą tkankę wraz z częścią bakterii, która nie została zabita przez wydzielane enzymy. Dzięki usunięciu bakterii rana zostaje odkażona. Dodatkowo larwy zmieniają odczyn w ranie na zasadowy, poprzez produkcję amoniaku, wapnia i węglanu wapnia, co dodatkowo przyczynia się do śmierci bakterii oraz wzmaga proces ziarninowania.

Larwoterapia pozwala na znaczne skrócenie czasu gojenia się ran, zmniejszenie bólu związanego z raną, a ponadto pozwala na wyeliminowanie nieprzyjemnego zapachu, który towarzyszy rozkładającym się tkankom.
Ilość larw niezbędna do oczyszczenia rany zależna jest od jej głębokości oraz rozległości, najczęściej na 1cm² używa się 10 larw.

Głównymi wskazaniami do larwoterapii są rany w przebiegu cukrzycy, owrzodzenia kończyn dolnych oraz rany odleżynowe, jednak używa się jej również w przypadku zainfekowanych ran pooperacyjnych, zapalenia kości, czy ran pourazowych. Przeciwwskazań do stosowania opisywanej terapii jest bardzo niewiele, a należy do nich aktywne krwawienie z rany, czy nadmierny wysięk z tkanki oraz koagulopatia. Z larwoterapii chętnie korzystają osoby, które są uczulone na antybiotyki.