Wysiłkowe nietrzymanie moczu to najczęstsza odmiana tej nieprzyjemnej i wstydliwej dolegliwości. Dotyka ona około 30% kobiet po 30. roku życia i nawet 50% w wieku 60 i więcej lat. Wśród jej najważniejszych przyczyn wymienia się osłabienie mięśni dna macicy (mięśni Kegla), które nie są w stanie kurczyć się z odpowiednią siłą i zamykać ujścia cewki moczowej. Na rozwój przypadłości wpływa ma również rozciągnięcie ścian pochwy (np. po licznych porodach, w efekcie procesów starzenia czy ciężkiej pracy fizycznej), co prowadzi do zmiany kąta nachylenia cewki moczowej. W przypadkach podwyższonego ciśnienia w jamie brzusznej (podczas śmiechu, kaszlu, wysiłku fizycznego) dochodzi wówczas do mimowolnego opróżnienia pęcherza. Nieleczona dolegliwość, oprócz znacznego ograniczenia komfortu życia i codziennego funkcjonowania, prowadzi również do rozwoju takich powikłań jak nawracające zapalenia układu moczowego, stany zapalne dróg rodnych czy problemy dermatologiczne skóry w rejonie krocza. Właśnie dlatego należy przełamać wstyd i czym prędzej skonsultować się z lekarzem.
Implanty okołocewkowe w leczeniu nietrzymania moczu
Współczesna medycyna oferuje wiele metod leczenia nietrzymania moczu. W zależności od rodzaju i stopnia nasilenia dolegliwości, mogą to być ćwiczenia wzmacniające mięśnie Kegla, farmakoterapia czy laseroterapia, jak również inwazyjne zabiegi chirurgiczne. Sposobem uznawanym za rozsądny kompromis pomiędzy skutecznością a inwazyjnością, jest zastosowanie implantów okołocewkowych, mających za zadanie "uszczelnić" szyjkę pęcherza i cewkę moczową. Znane i stosowane są one od około 30 lat – zwłaszcza u pacjentek, które nie mogą być poddane bardziej agresywnemu leczeniu zabiegowemu, lub też w celu dalszej poprawy po zabiegu, który nie dał satysfakcjonujących rezultatów.
Na czym polega działanie implantów okołocewkowych?
Istotą tego typu rozwiązania jest wstrzyknięcie w rejon cewki moczowej substancji obliterujących, wypełniających tkanki miękkie wokół niej i doprowadzenie w ten sposób do poprawy jej zamknięcia oraz zwiększenia kontroli nad pęcherzem. W tym celu wykorzystuje się m.in.:
- kolagen
- własny tłuszcz
- teflon
- mikroimplanty silikonowe lub węglowe
Każde z powyższych rozwiązań wymaga specjalnych aplikatorów i instrumentarium, a także odpowiedniej techniki przeprowadzenia zabiegu. Jednym z najnowszych, bardzo obiecujących preparatów stosowanych do wytwarzania implantów okołocewkowych, jest holenderski Urosil. Jego cechą charakterystyczną jest skład - tworzą go dwie płynne substancje, które po zmieszaniu twardnieją. Skuteczność takiego zabiegu w przypadku wysiłkowego nietrzymania moczu szacowana jest nawet na 90%.
Jak przebiega procedura z użyciem implantów okołocewkowych?
Zabieg wykonywany jest zazwyczaj ambulatoryjnie, w znieczuleniu miejscowym, i trwa około 15 minut. Środek obliterujący jest podawany pod kontrolą wzroku z użyciem specjalnych pistoletów i aparatów. Małoinwazyjny charakter zabiegu sprawia, że po wprowadzeniu preparatu w okolicę szyi pęcherza, pacjentka nie wymaga hospitalizacji i wraca do domu tego samego dnia, w którym przeprowadzono zabieg. Terapia poprzedzona jest najczęściej badaniem pęcherza moczowego z wykorzystaniem urządzenia zwanego cystoskopem. Implanty okołocewkowe, dzięki zastosowaniu coraz doskonalszych materiałów, jak również stałemu ulepszaniu techniki aplikacji, stanowią obiecującą alternatywę dla innych, tradycyjnych metod leczenia nietrzymania moczu.
-
3.6/5 (opinie 25)