Leczenie NTM u kobiet wstrzyknięciami okołocewkowymi

Nietrzymaniem moczu (NTM) nazywamy zazwyczaj stan, w którym istnieje niemożność  świadomego i kontrolowanego oddawania moczu. Dolegliwości związane z NTM występują zdecydowanie częściej u kobiet, co związane jest m.in. z fizjologią ciąży i porodu, a także ze zmianami w wydzielaniu hormonów (głównie estrogenów) w okresie pomenopauzalnym. W zależności od charakteru stwierdzanych objawów i przyczyn NTM ,wyróżnić możemy wysiłkowe i naglące nietrzymanie moczu, a także NTM z przepełnienia oraz pozazwieraczowe. Występuje również tzw. postać mieszana NTM, która łączy w sobie cechy zarówno wysiłkowego jak i naglącego NTM. 

Wysiłkowe nietrzymanie moczu charakteryzuje się najczęściej nieświadomym oddawaniem niewielkich ilości moczu bez uczucia parcia w sytuacjach, w których dochodzi do zwiększenia ciśnienie panującego w jamie brzusznej. Do wycieku moczu może dojść - w zależności od ciężkości i zaawansowani schorzenia - podczas wysiłku fizycznego, kaszlu czy nawet zwykłego śmiechu. U podstaw rozwoju wysiłkowego NTM leży zazwyczaj nadmierna ruchomość szyi pęcherza moczowego i niewydolność mechanizmu zwieraczowego. Nieprawidłowości w funkcjonowaniu połączenia pęcherzowo-cewkowego i tzw. kąta pęcherzowo-cewkowo powodują, że podczas zwyżek ciśnienia śródbrzusznego dochodzi do przenoszenia zwiększonego ciśnienia na bliższy odcinek cewki moczowej, co skutkuje bezwiednym wypływem moczu.

Zwrócić należy uwagę na fakt, że w wielu sytuacjach istnieje możliwość skutecznego leczenia zaburzenia jakim jest NTM, dlatego też nie powinno się zwlekać z wizytą u specjalisty do momentu, w którym dojdzie do istotnego nasilenia i pogłębienia się dolegliwości.

Na czym polega leczenie NTM u kobiet wstrzyknięciami okołocewkowymi

W leczeniu NTM zastosowanie znajdują zarówno metody zachowawcze jak i operacyjne. Leczenie zachowawcze nietrzymania moczu obejmuje takie metody terapeutyczne jak ćwiczenie mięśni dna miednicy, biofeedback czy elektrostymulację mięśni odpowiedzialnych za proces kontroli mikcji. Wdrożenie leczenia operacyjnego ma miejsce najczęściej w wysiłkowej postaci NTM i w niektórych postaciach mieszanego NTM, jednakże stosuje się je dopiero w momencie braku skuteczności metod zachowawczych. 

Jedną z metod leczenia nietrzymania moczu u kobiet jest wykonanie wstrzyknięć okołocewkowych z wykorzystaniem specjalnych środków obliterujących. Bulking, czyli właśnie metoda polegająca na ostrzykiwaniu cewki moczowej, pomaga pacjentce skutecznie kontrolować objawy związane z NTM. Idea zabiegu polega na odpowiedniej poprawie stosunków anatomicznych pomiędzy szyją pęcherza moczowego, a proksymalnym odcinkiem cewki moczowej, wynik czego dochodzi do ograniczenia wypływu moczu w stanach zwiększonego ciśnienia śródbrzusznego. 

Całość procedury wykonywana jest zazwyczaj ambulatoryjnie, w znieczuleniu miejscowym, i trwa około 15 minut. Aplikacja środka obliterującego wykonywana jest pod kontrolą wzroku z użyciem specjalnych pistoletów i aparatów. Małoinwazyjny charakter zabiegu sprawia, że po wprowadzeniu środka obliterującego w okolicę szyi pęcherza pacjentka nie wymaga hospitalizacji i wraca do domu tego samego dnia, w którym przeprowadzono zabieg. Całość procedury poprzedzona jest najczęściej badaniem pęcherza moczowego z wykorzystaniem urządzenia zwanego cystoskopem.

Wszczepiany pacjentce materiał syntetyczny powinien być biokompatybilny, czyli nie wywoływać odczynów alergicznych i stanów zapalnych. Struktura aplikowanej substancji powinna być możliwie jak najtrwalsza, tak, by nie dochodziło wraz z upływem czasu do zmiany skorygowanych stosunków anatomicznych. Na trwałość uzyskanej korekcji wpływ ma również oporność materiału na procesy prowadzące do jego degradacji.

Wstrzyknięcia okołocewkowe stanowić mogą poważną alternatywę dla innych metod zabiegowych, stosowanych w leczeniu zaburzenia, jakim jest NTM.

Bibliografia: ,,Położnictwo i Ginekologia'' G. Bręborowicz, wyd. PZWL, Warszawa 2013, wyd.1