Leczenie NTM u mężczyzn taśmą

Nietrzymanie moczu to częsty problem kliniczny, zwłaszcza wśród starszych mężczyzn. Według danych Tikkinen i in., NTM dotyczy ok. 11% pacjentów pomiędzy 60 a 64 r.ż., a po przekroczeniu 65 roku życia nawet co trzeci mężczyzna doświadcza przykrych objawów, związanych z nietrzymaniem moczu. W skali kraju przekłada się to na liczbę kilkuset tysięcy chorych. U podłoża uciążliwych w późnym wieku dolegliwości mogą leżeć łagodne i złośliwe rozrosty prostaty, procesy upośledzające drożność układu moczowego, choroby neurologiczne ale też inne choroby przewlekłe. 

Wyróżnia się dwa główne typy NM: nietrzymanie moczu z parciami (NNM), wysiłkowe nietrzymanie moczu (WNM) oraz formę pośrednią. W pierwszym typie leczenie opiera się na farmakoterapii, natomiast w drugim częstszym długotrwałą poprawę zapewniają zabiegi chirurgiczne.

Na czym polega leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu mężczyzn z użyciem taśmy?

WNM objawia się gubieniem moczu w momencie wzrostu ciśnienia śródbrzusznego (kaszel, śmiech, kichanie, pochylanie się lub podnoszenie ciężaru). Związane jest to ze zmniejszeniem się z wiekiem fizjologicznego napięcia, elastyczności tkanek i mięśni odpowiadających za trzymanie moczu. Funkcja tego mechanizmu upośledzona jest na skutek urazów, przepukliny oponowo-rdzeniowej ale też interwencji medycznych okolicy przepony moczowo- płciowej i samej cewki takich jak np. zabieg prostatektomii.

Leczenie WNM u mężczyzn polega najpierw na redukcji wagi, eliminacji używek, treningu mięśni dna miednicy. W przypadku braku poprawy, czyli konieczności używania 5 i więcej wkładek na dobę w 6 miesięcy od wdrożenia leczenia zachowawczego, zaleca się podjęcie decyzji o operacji. Wg. Chughtai B. i in., odstęp pomiędzy prostatektomią, a zabiegiem WNM powinien wynosić co najmniej 1 rok.

Nowością w leczeniu wysiłkowego nietrzymania moczu u mężczyzn są zabiegi z użyciem taśmy, charakteryzujące się małą inwazyjnością, mniejszą częstością zakażeń oraz innych powikłań pooperacyjnych. Lekarze mają do dyspozycji kilka systemów.

• InVance - w którym taśma zakotwiczona w kościach miednicy uciska na cewkę moczową, dzięki czemu niweluje się niepożądany przeciek. 
• AdVance - to nieco nowsza procedura w porównaniu do InVance charakteryzująca się mniejszą liczbą możliwych działań niepożądanych. Taśmę podpierającą cewkę moczową zakłada się przez otwory zasłonowe.
• Coloplast Virtue - to taśma z czterema ramionami zakładanymi nadłonowo i przez otwory zasłonowe. Takie rozwiązanie pozwala na elewację początkowego odcinka cewki podczas gdy jednocześnie uciskany jest jej dystalny koniec.
• Argus - również opiera się na nadłonowym przewieszeniu taśmy. Wyróżnia się na tle innych metod możliwością skorygowania napięcia elementu mocującego po zabiegu. 

Operacje, oparte na powyższych systemach wykonywane są w znieczuleniu ogólnym lub podpajęczynówkowym i trwają zwykle do jednej godziny.

Zgodnie z danymi Gallo F. i in., wskaźniki skuteczności poszczególnych małoinwazyjnych technik taśmowych przedstawiają się następująco: bazujące na zakotwiczeniu w kości (od 58% do 86%), umożliwiające pooperacyjną modyfikację napięcia taśmy (55% do 73%) oraz systemy przezzasłonowe (40-63%). W dalszym ciągu najskuteczniejszym, stanowiącym „złoty standard” sposobem leczenia WNM pozostaje wszczepienie sztucznego zwieracza cewki. Obecnie taśmy rekomenduje się chorym z przewlekłym lekkim i umiarkowanym nietrzymaniem moczu. W pewnych sytuacjach wskazania mogą być rozszerzone o pacjentów z ciężkim WNM.

Bibliografia: Tikkinen KA, Agarwal A, Griebling TL. Epidemiology of male urinary incontinence. Curr Opin Urol. 2013;23(6):502-508; Filocamo MT, Li Marzi V, Del Popolo G, et al. Effectiveness of early pelvic floor rehabilitation treatment for post-prostatectomy incontinence. Eur Urol 2005;48:734−738; Chughtai B, Richard Lee R, Jaspreet Sandhu J  et al. Conservative Treatment for Postprostatectomy Incontinence. Rev Urol. 2013; 15(2): 61–66; Gallo F, Schenone M,  Gilberti C. Slings in iatrogenic male incontinence: Current status. Indian J Urol. 2010;26(2):279-283; Matuszewski M. Nowoczesne metody leczenia nietrzymania moczu u mężczyzn. Przegląd Urologiczny. 2013; 1(77).