Leczenie NTM u mężczyzn wstrzyknięciami okołocewkowymi

Nietrzymanie moczu może mieć wiele postaci, w zależności od patomechanizmów, prowadzących do jego wystąpienia, a także od charakterystyki obecnych objawów. Postacią najczęściej stwierdzaną u mężczyzn postacią NTM jest tzw. wysiłkowe nietrzymanie moczu, które może stanowić pooperacyjne powikłanie zabiegu radykalnej prostatektomii. Typów wysiłkowego nietrzymania moczu również może być kilka, jednak u mężczyzn najczęściej stwierdza się ten związany z nieprawidłowym funkcjonowaniem zwieracza wewnętrznego cewki moczowej, co skutkuje jej "nieszczelnością". 

Ciśnienie wewnątrz cewki jest w tym przypadku niższe w stosunku do ciśnienia pęcherzowego, co w sytuacji wzrostu ciśnienia wewnątrz jamy brzusznej skutkuje niekontrolowanym wypływem moczu. Aby przywrócić prawidłowe funkcjonowanie zwieracza cewki można stosować metodę wstrzyknięć okołocewkowych.

Na czym polega leczenie nietrzymania moczu wstrzyknięciami okołocewkowymi? 

Metodę wstrzyknięć okołocewkowych w leczeniu nietrzymania moczu stosuje się od około 30 lat. Zabiegi wstrzyknięć okołocewkowych generalnie polegają na wprowadzeniu w okolice ujścia bliższego cewki moczowej i ewentualnie szyi pęcherza moczowego odpowiednich substancji uszczelniających. Zabieg ten wykonywany jest pod kontrolą cystoskopii, czyli badania obrazowego, które polega na wziernikowaniu pęcherza z wykorzystaniem endoskopu i zwykle jest przeprowadzany w znieczuleniu ogólnym. Wstrzyknięcie substancji leczniczych w okolice zwieracza cewki wywołuje ucisk na cewkę, co skutkuje wzrostem ciśnienia w jej wnętrzu. Wzrasta zatem opór w cewce moczowej, co zapobiega niekontrolowanemu wypływowi moczu. Zdarza się, że aby uzyskać zadowalający efekt terapeutyczny konieczne jest powtórzenie zabiegu. 

Na rynku jest obecnie wiele substancji leczniczych, które można zastosować podczas ostrzykiwania okołocewkowego. Na przestrzeni lat starano się bowiem udoskonalić trwałość i skuteczność tej metody, dlatego prowadzono badania nad zastosowaniem w tym celu różnych materiałów. Jednym z pierwszych użytych tutaj preparatów był politetrafluoroetylen (PTF, teflon) jednak stosunkowo szybko okazało się, że cząsteczki PTF mają tendencję do przemieszczania się. Następnie stosowano kolagen wołowy, który cechuje się występowaniem uczuleń oraz koniecznością powtarzania zabiegów jednak pomimo tego jest współcześnie jedną z najchętniej wybieranych w tym celu substancją leczniczą. Prowadzono również próby przeszczepiania w okolice zwieracza cewki własnej tkanki tłuszczowej pobranej od pacjenta, jednak materiał ten stosunkowo szybko ulega resorpcji. Do innych popularnie wybieranych preparatów do wstrzyknięć okołocewkowych możemy zaliczyć także mikroimplanty silikonowe, mikropaciorki węglowe, kopolimer dekstranomeru i kwasu hialuronowego czy kopolimer alkoholu etyleno-winylowego. Można również stosować jako implanty specjalne mikrobalony lub mikrobalony o regulowanej objętości.

Zabieg leczenia NTM u mężczyzn metodą wstrzyknięć okołocewkowych jest zalecany w szczególności panom, którzy z powodu współistnienia przeciwwskazań do bardziej inwazyjnego leczenia nie mogą być poddani zabiegowi operacyjnemu, Metodę te stosuje się również jako formę uzupełniającą inną stosowaną u pacjenta metodę leczenia nietrzymania moczu. Warto także wiedzieć, że powinna ona być stosowana jedynie u pacjentów, u których stwierdza się nietrzymanie moczu w stopniu łagodnym bądź umiarkowanym. Ponadto, decydując się na tego typu metodę należy liczyć się z koniecznością powtarzania zabiegów, ponieważ wstrzyknięcia okołocewkowe charakteryzuje przemijający efekt terapeutyczny. 

Bibliografia: "Nowoczesne metody leczenia nietrzymania moczu u mężczyzn" dr hab. n.med. M.Matuszewki , Przegląd Urologiczny 2013/1 (77); www.ntm.pl