Leczenie operacyjne łokcia golfisty

Łokieć golfisty to zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej, które dotyczy ok.0,4% populacji, szczególnie osoby w wieku 20 do 49 r.ż.. W Stanach Zjednoczonych łokieć golfisty to druga po łokciu tenisisty najczęstsza przyczyna bólu łokcia. Dwa raczy częściej dotyczy mężczyzn, w 60% przypadków ręki dominującej. Objawia się tkliwością i obrzękiem tkanek po wewnętrznej stronie łokcia. Dolegliwości mogą obejmować przyśrodkową stronę przedramienia aż do IV i V palca ręki. Ból pogarsza się w trakcie oporowanego zgięcia łokcia, nadgarstka i palców np.w trakcie dźwigania zakupów.

Przyczyną zapalenia jest wielokrotne wykonywanie ruchów ręki powodujących przewlekłe przeciążanie mięśni zginaczy przyczepiających się do nadkłykcia przyśrodkowego. Powstałe mikrourazy powodują przerośnięcie i zwłóknienie tkanek, wytworzenie się nowych, patologicznych włókien nerwowych i naczyń krwionośnych, które są bardziej wrażliwe na ruch, dotyk i stan zapalny. Powyższe przyczyny powstawania zmian charakterystycznych dla łokcia golfisty potwierdzają obserwacje dr Cyriax’a i Nirschl’a.

Diagnostyka łokcia golfisty polega przede wszystkim na badaniu przedmiotowym przez lekarza, który wykonuje testy prowokacji bólu. W celu potwierdzenia diagnozy wykonywane są badania obrazowe, takie jak USG lub MRI.

Operacje łokcia golfisty

W przypadku gdy próby leczenia zachowawczego w ciągu 3-6 miesięcy nie przynoszą oczekiwanych efektów wykonywany jest zabieg chirurgiczny, który konieczny jest również w przypadku wykrycia w okolicy łokcia chrzęstno-kostnych ciał wolnych lub występowania blizn, które blokują ruch w stawie.

Leczenie operacyjne jest podobne do tego wykonywanego w przypadku łokcia tenisisty. Różnicą jest tylko nadkłykieć przyśrodkowy i mięśnie doń się przyczepiające.

Większość zabiegów na łokciu opartych jest na procedurze wg Nirschl’a. W trakcie operacji nacinana jest skóra nad nadkłykciem przyśrodkowym, usuwane są przerośnięte i uszkodzone tkanki oraz wyrośla kostne. Okolica nadkłykcia jest kilkukrotnie nawiercana w celu poprawienia ukrwienia i przyspieszenia procesu naprawy. Niekiedy uszkodzenia ścięgien wymagają dodatkowego nacięcia i wycięcia zbliznowaciałych zmian. Dzięki zabiegowi odbarczane są ścięgna mięśni zginających nagdarstek i pronujących (rotujących do wewnątrz) przedramię, m.in. mięsień nawrotny obły i mięsień zginacz promieniowy nadgarstka.

Jedną z technik mniej inwazyjnych, w trakcie której wykonywane są te czynności, jest metoda mini otwarta wg Nirschl’a. Badania przedstawione w czasopiśmie Clinics in Orthopedic Surgery w 2009 r.potwierdzają jej skuteczność w 97,6% przypadków.

Zabieg plus rehabilitacja dają niemal 100% możliwość powrotu do aktywności fizycznej w trakcie 3 do 5 miesięcy po operacji.

Źródło: PubMed