National Health Institute w Consensus Panel on Impotence definiuje zaburzenia erekcji, jako trwałą niezdolność do osiągnięcia i/lub utrzymania wzwodu wystarczającego do prowadzenia satysfakcjonującej aktywności płciowej. Zaburzenia erekcji mogą mieć różne przyczyny, a ich liczba takich pacjentów wzrasta wraz z wiekiem. Niegdyś zaburzenia erekcji u panów poniżej 40 roku życia uważane były za psychogenne. Obecnie jednak przywiązuje się dużą wagę do diagnostyki chorób układu sercowo-naczyniowego oraz występowania u pacjentów czynników ryzyka.
Dzięki temu uznano, że zaburzenia naczyniowe są przyczyną zaburzeń erekcji u 15-20% pacjentów poniżej czterdziestki. U pacjentów powyżej 50 roku życia 40% przypadków zaburzeń erekcji związanych jest z zaburzeniami pochodzenia naczyniowego. Ryzyko zaburzeń erekcji znacznie wzrasta u pacjentów palących, otyłych, cierpiących na nadciśnienie tętnicze, zaburzenia lipoidowe, cukrzycę oraz tych, którzy prowadzą siedzący tryb życia i unikają rekreacyjnej aktywności ruchowej.
Mechanizm zaburzeń erekcji na podłożu naczyniowym (organicznym) polega na występowaniu przeszkód w przepływie krwi do ciał jamistych prącia. Jeśli krew nie wypełni ciał prącia w wystarczającym stopniu wzwód nie występuję lub jest niewystarczający do odbycia stosunku seksualnego. W warunkach prawidłowych krew do penisa dopływa z tętnic biodrowych poprzez tętnice sromowe, które regulując napływ krwi do prącia odpowiadają za erekcję. Z wiekiem oraz pod wpływem chorób obejmujących naczynia dochodzi do utraty elastyczności naczyń w całym organizmie. Ponadto tworzą się złogi naczyniowe, blaszki miażdżycowe, a śródbłonek naczyniowy nie reaguje odpowiednio na sygnały z organizmu. Podobne zmiany stwierdza się również w tętnicach wieńcowych, a objawy określane są jako choroba niedokrwienna serca.
Dzięki rozwojowi zaawansowanej technologii medycznej istnieją metody pozwalające na eliminację dysfunkcji seksualnych o podłożu naczyniowym. Pacjentom oferuje się zabiegi wewnątrznaczyniowe (Vascular Erectile Disfunction Intervention, VEDI). Zwężenia tętnicze w naczyniach doprowadzających krew do ciał jamistych prącia usuwane są metodami kardiologii inwazyjnej. Dzięki angioplastyce balonowej można udrożnić światło tętnic biodrowych i sromowych, a tym samym zapewnić lepszy napływ krwi do prącia i przywrócić funkcje tego narządu.
Wykonanie zabiegu poprzedzają badania diagnostyczne. Przeprowadza się m.in. angiografię, dzięki której po podaniu kontrastu można dokładnie poznać stan naczyń krwionośnych. W czasie zabiegu lekarz nacina skórę i wprowadza cewnik przez tętnicę udową, do tętnicy biodrowej, a następnie do tętnicy sromowej. Za pomocą pierwszego cewnika diagnostycznego wprowadza się cewnik balonowy. Jego koniec umieszcza się w zwężeniu naczynia, a następnie nadmuchuje pod odpowiednim ciśnieniem. Rozprężający się balonik wywołuje ucisk na naczynie i likwiduje miejsce blokady. Jeśli to nie wystarczy możliwe jest założenie w tym miejscu stentu, czyli rozprężającej się metalowej rurki, która stale rozpiera ściany naczynia. Zabiegi VEDI charakteryzują się wysoką skutecznością. Doktor Wang z National Taiwan University Hospital donosi na łamach prestiżowego czasopisma EuroIntervention, że normalizacja funkcji seksualnych utrzymywała się u ponad 60% pacjentów przez co najmniej pół roku po przeprowadzaniu zabiegu. Poprawa przepływu krwi występuje natychmiast po zabiegu, jednak skłonność do odkładania się złogów w naczyniach pozostaje. Dlatego pacjentom poleca się eliminację czynników ryzyka takich jak palenie tytoniu czy brak aktywności fizycznej oraz skrupulatne leczenie chorób takich jak nadciśnienie i cukrzyca.
Leczenie zaburzeń erekcji metodą VEDI przeprowadza się w dobrze wyposażonych pracowniach hemodynamicznych oraz ośrodkach wykonujących zabiegi z zakresu kardiologii interwencyjnej. Zabieg VEDI kosztuje około 11 tysięcy złotych. Jeśli zajdzie konieczność założenia stentu cena zabiegu może dodatkowo wzrosnąć.