Lifting operacyjny twarzy

Upływ czasu i zjawiska będące jego konsekwencjami dotyczą każdego. Wraz z wiekiem skóra traci elastyczność, staje się mniej uwodniona i często przybiera tendencję do tworzenia nieestetycznych, zwisających fałdów. Nie jest jednak tak, że procesy wynikające ze zjawiska starzenia są nieodwracalne: przynajmniej częściowo zniwelować ich skutki jest w stanie dzisiejsza medycyna estetyczna.

Chirurgiczny lifting twarzy - historia i rozwój

Jednym z zabiegów medycyny estetycznej jest operacyjny lifting twarzy. Prototypowa operacja wykonana została w 1901 roku. Od tego czasu metoda przeszła wiele udoskonaleń. Obecnie zabiegi należą do oferty wielu klinik w Polsce, a operację przeprowadzają wykwalifikowani lekarze chirurgii plastycznej, tacy jak światowej klasy specjalista doktor Janusz Jaworowski.

Przebieg operacji i przygotowanie

Zanim lekarz sięgnie po skalpel, konieczne jest odbycie dokładnej konsultacji, której celem jest ustalenie, jakie mankamenty będą korygowane podczas operacji. Najlepsze rezultaty chirurgicznego odmładzania uzyskiwane są wtedy, gdy głównym problemem pacjenta jest nadmiar ścieńczałej, zwisającej skóry w obrębie twarzy.

Przed operacją pacjenci są zazwyczaj zobowiązani do wykonania szeregu badań, aby ocenić ich ogólny stan zdrowia i wykluczyć przeciwwskazania do zabiegu. Zalecenia mogą obejmować unikanie niektórych leków, które mogą zwiększać ryzyko krwawienia, oraz zaprzestanie palenia tytoniu przed operacją.

W opisywanym przypadku operacje skupiają się wokół usunięcia nadmiernej ilości tkanek. Proces ten zapoczątkowuje wykonanie cięć w linii włosów w okolicy małżowiny usznej, zazwyczaj rozcinana jest skóra przed, nad oraz za uchem. Nacięcia pozwalają na naciągnięcie skóry z towarzyszącym jednocześnie usunięciem zbędnej jej ilości. Wykonanie ich w wymienionych okolicach sprawia, że ewentualne blizny są ukryte pod linią włosów lub znajdują się w miejscu naturalnych zagięć skóry, co znacząco utrudnia ich zauważenie.

W trakcie operacyjnego liftingu twarzy dokonywane bywają także zmiany w obrębie mięśni oraz tkanki tłuszczowej. Odpowiednie nacięcia z późniejszym naprężeniem powięzi policzka udoskonalają uzyskiwany efekt. Aby zwiększyć napięcie powięzi, zakłada się szwy, które są niewidoczne ze względu na ich podskórne położenie. Czasami lifting twarzy łączony jest z przeszczepem tkanki tłuszczowej w okolice twarzy, co pozwala wymodelować jej kształt; u innych pacjentów przeprowadzana jest z kolei resekcja części tej tkanki.

Procedura liftingu trwa od dwóch do pięciu godzin (w zależności od rozległości dokonywanych ingerencji). Najczęściej pacjenci podlegają znieczuleniu ogólnemu, czasami wykorzystuje się tzw. analgosedację.

Rekonwalescencja, efekty i ryzyko powikłań

Chirurgiczne odmładzanie twarzy wymaga pobytu w placówce leczniczej przez okres trzech do pięciu dni. Czasami pobyt może być krótszy, w niektórych przypadkach możliwy jest powrót do domu tego samego dnia. Okres rekonwalescencji, podczas którego dochodzi do gojenia się ran i zanikania innych śladów przebytej operacji, trwa około dwóch tygodni.

Operacyjny lifting twarzy wykonany może być w dowolnym wieku, najlepsze efekty uzyskiwane są jednak u pacjentów w przedziale wiekowym od 40 do 70 lat. Rezultaty operacji utrzymują się stosunkowo długo, bo nawet przez okres 10 lat.

Jak w przypadku każdej operacji, istnieje ryzyko powikłań. Do najczęstszych należą infekcje, krwawienia czy reakcje na znieczulenie. Dlatego tak ważne jest, aby wybierać doświadczonych chirurgów i renomowane kliniki.

Proces starzenia się skóry po operacji nie zatrzymuje się. W miarę upływu czasu skóra może ponownie tracić elastyczność, co wpłynie na rezultaty liftingu. Dlatego ważne jest, aby pacjenci byli świadomi, że operacja nie zatrzymuje naturalnego procesu starzenia się, a jedynie go opóźnia.

Przeciwskazania do zabiegu

Przeciwwskazania do operacyjnego liftingu twarzy mogą obejmować m.in.:

• ciężkie choroby serca,
• choroby układu krążenia,
• niekontrolowane nadciśnienie,
• cukrzycę,
• zaburzenia krzepnięcia krwi,
• aktywne infekcje skórne.

Lifting chirurgiczny a nieoperacyjne zabiegi liftingujące

Pacjenci, którzy nie chcą skorzystać z inwazyjnej formy odmładzania twarzy, mają do wyboru wiele zabiegów określanych mianem "liftingu nieoperacyjnego".

Lifting z użyciem nici wchłanialnych

Jednym z rodzajów bezoperacyjnego liftingu twarzy jest tzw. lifting z użyciem nici wchłanialnych. Idea zabiegów z wykorzystaniem nici wchłanialnych polega na ich odpowiednim umiejscowieniu i napięciu w tkankach skóry. Pod wpływem wytworzonego napięcia dochodzi do modelowania znajdującej się nad nićmi skóry, co prowadzi m.in. do wygładzenia bruzd i zmarszczek. Efekty zabiegu utrzymują się przez około 2 lata.

Miękki lifting (soft-lift)

Miękki lifting polega na uzupełnieniu lokalnych ubytków z wykorzystaniem preparatów kwasu hialuronowego. Linijne podawanie kwasu hialuronowego pomaga poprawić nawodnienie i metabolizm tkanek. Zabiegi soft-lift cechują się szybkim przebiegiem i natychmiastowym efektem.

Zabiegi Ulthera i Thermage

Jedną z nieoperacyjnych procedur odmładzających i napinających skórę są tzw. zabiegi Ulthera. Polegają one na wykorzystaniu ultradźwięków, które służą zarówno do obrazowania tkanek, jak i do ich lokalnej koagulacji. Kolejną techniką jest Thermage, która polega na ogrzewaniu głębszych warstw skóry za pomocą generatora fal radiowych. Skutkuje to stymulacją tworzenia włókien kolagenowych i zwiększeniem napięcia skóry.

Koszty operacji

Różnice w kosztach między operacyjnym a nieoperacyjnym liftingiem mogą być znaczące. Lifting operacyjny jest zazwyczaj droższy, ale daje bardziej trwałe efekty. Natomiast zabiegi nieoperacyjne są mniej kosztowne i wymagają regularnego powtarzania, aby utrzymać rezultaty.

Statystyki pokazują, że operacyjny lifting twarzy jest mniej popularny niż nieoperacyjne metody, głównie ze względu na inwazyjność i dłuższy czas dochodzenia do siebie po zabiegu. Niemniej jednak, operacyjny lifting twarzy oferuje bardziej widoczne i trwałe efekty, które są preferowane przez pacjentów z zaawansowanymi oznakami starzenia.