Operacja przepukliny brzusznej z użyciem siatki

Przepukliny, choć w większości bezobjawowe, prowadzić mogą w niektórych sytuacjach do poważnych następstw. Powikłanie w postaci uwięźnięcia przepukliny jest stanem zagrożenia życia, które wymagają pilnej interwencji chirurgicznej. Wynika z tego, że przepuklinę najlepiej zoperować w momencie, kiedy nie doszło jeszcze do żadnych związanych z nią komplikacji.

Obecnie uważa się, że metody leczenia zachowawczego z wykorzystaniem tzw. pasa przepuklinowego są nieefektywne i stosowane powinny być tylko w wyjątkowych przypadkach. Jedynie przeprowadzenie odpowiedniego zabiegu chirurgicznego daje pacjentowi możliwość wyleczenia przepukliny i trwałego pozbycia się związanych z nią problemów. 

Zastosowanie siatek w operacyjnym leczeniu przepuklin brzusznych

Operację przepukliny brzusznej przeprowadzić można tzw. metodą napięciową lub beznapięciową. Klasyczne, napięciowe metody korekcji przepuklin polegają na tym, że w procesie zamykania wrót przepuklin wykorzystywano tkanki własne pacjenta. Odpowiednie zszycie wybranych struktur skutkowało tym, że części zszywane były napięte, co ma wpływ m.in. na ryzyko nawrotu przepukliny w miejscu operowanym.

Rozwój medycyny sprawił, że możliwe stało się wykorzystanie w operacjach przepuklin specjalnych siatek, wykonanych z materiałów syntetycznych, m.in. polypropylenu lub polyesteru, w procesie zamykania wrót przepuklin. Odpowiednio wprowadzona i umocowana w ciele pacjenta siatka powoduje, że tkanki własne pacjenta nie są narażone na nadmierne naciągnięcie i napięcie. Zabiegi z użyciem specjalnych siatek nazywane są operacjami beznapięciowymi.

Jak działa siatka przepuklinowa?

Same siatki przepuklinowe, zwane też łatami, posiadają dwie różne powierzchnie, z których jedna kierowana jest przez chirurga w stronę wnętrza jamy brzusznej, a druga w kierunku ściany brzucha. Obie powierzchnie charakteryzują się różnymi właściwościami. Powierzchnia skierowana do wnętrza jamy brzusznej, a więc również jelit, nie wywołuje reakcji zapalnej ze strony pobliskich tkanek. Ewentualny stan zapalny w tej części naszego ciała mógłby stać się przyczyną groźnych dla zdrowia i życia powikłań w postaci zwężenia, a nawet niedrożności jelit. Powierzchnia zewnętrza siatki, skierowana w stronę rany operacyjnej, wywołuje lokalny odczyn zapalny, który wspomaga proces stabilizacji wprowadzonej łaty. Proces ten sprawia, że umieszczona w ciele pacjenta siatka lepiej przylega do otaczających tkanek, co ma wpływ na zapobieganie nawrotom przepuklin w tym miejscu. 

Klasyfikacja przepuklin brzusznych

Przepukliny brzuszne dzielą się m.in. na:

• pachwinowe
• udowe
• kresy białej
• pępowinowe

Spośród nich jedną z częściej spotykanych przepuklin jest przepuklina pachwinowa, którą obecnie najczęściej leczy tzw. metodą Lichtensteina. W metodzie Lichtensteina lekarz przeprowadzający zabieg stara się kolejno wypreparować worek przepuklinowy, odprowadzić jego zawartość do jamy brzusznej, a następnie zamknąć wrota przepukliny z użyciem siatki, która wzmacnia tylną ścianę kanału pachwinowego.

W operacjach przepuklin brzusznych siatki mocowane są do okolicznych tkanek szwami, a rozrost tkanki łącznej w sąsiedztwie i pełna stabilizacja wszczepionego materiału zachodzą zazwyczaj po około 2 tygodniach od zabiegu.

Należy pamiętać, że każdy zabieg operacyjny obarczony jest nawet znikomym ryzykiem powikłań. W przypadku operacji przepuklin wystąpić może m.in. zakażenie rany pooperacyjnej czy uformowanie się krwiaka.