Piezosugery w implantologii

Piezochirurgia (piezosurgery) jest nowoczesną techniką zabiegową z zakresu chirurgii kostnej. Znajduje zastosowanie przede wszystkim w stomatologicznych zabiegach peridontologicznych (leczenia chorób przyzębia) i implantologicznych. Wykorzystuje w tym celu zjawisko piezoelektryczne, polegające na lekkim odkształcaniu się pewnych kryształów (np. kwarcu i materiałów ceramicznych) podczas przepływu prądu elektrycznego. Materiał generuje wtedy oscylacje w zakresie fal ultradźwiękowych a powstające wibracje przekazywane są do końcówki tnącej. 

W skład zestawu zabiegowego wchodzi końcówka piezoelektryczna, połączona z częścią bazową z wyświetlaczem, pompą perystaltyczną i kontrolującym sterownikiem nożnym. Urządzenia do chirurgii piezoelektrycznej generują fale o częstotliwości 25–50 kHz, które przechodzą w mikrowibracje o amplitudzie 60–210 µm, co przekłada się na moc końcówki pracującej na poziomie 5 W. Na polskim rynku jest dostępny szereg tego typu urządzeń różnych firm, z których najpopularniejsze to: Piezosurgery firmy Mectron Medical Technology, VarioSurg firmy NSK i Implant Center 2 firmy Acteon Satelec.

Piezochirurgia w implantologii

Dziedziną, wymagającą od stomatologa szczególnej precyzji, są zabiegi osteoplastyczne, związane z procedurą wszczepienia implantów - podnoszenie dna zatoki szczękowej, rozszczepianie wyrostka zębodołowego czy też pobieranie tkanki kostnej. Piezochirurgia jest w tych przypadkach metodą z wyboru, zapewniającą wysoki poziom dokładności a tym samym właściwe usytuowanie implantu. Pozwala ciąć wyłącznie twarde tkanki zmineralizowane, ograniczając do minimum uszkodzenia delikatnych tkanek i struktur sąsiadujących – procesy gojenia zostają dzięki temu znacząco przyśpieszone.

• Podnoszenie dna zatoki szczękowej – uznawane jest za najskuteczniejszą metodę terapii w przypadkach zaniku wyrostka zębodołowego (części kości w której osadzone są zęby) w bocznym odcinku szczęki. Piezochirurgia minimalizuje ryzyko uszkodzeń błony śluzowej zatoki (błona Schneidera), która niezbędna jest do prawidłowej stabilizacji wszczepionego implantu. Optymalny efekt pozwala osiągnąć stosowanie końcówek roboczych o różnych kształtach.
• Rozszczepianie wyrostka zębodołowego - w przypadkach niedostatecznej szerokości wyrostka przy jego zadowalającej wysokości, można wykorzystać technikę rozszczepiania kości. Piezochirurgia umożliwia atraumatyczną separację kości, zmniejsza ryzyko złamania, ponieważ po rozszerzeniu kość staje się bardziej elastyczna. Technika ultradźwiękowa minimalizuje także ryzyko urazu związanego z uciskiem i wskazana jest szczególnie w przypadku preparowania gęstej, zmineralizowanej kości typu D1 (np. kość przedniego odcinka żuchwy).
• Pobieranie tkanki kostnej – w niektórych przypadkach "wkręcenie" implantu wymaga wcześniejszego uzupełnienia (odbudowy) ubytków kostnych szczęki bądź żuchwy. Najlepszym materiałem do tego są autogenne (pobrane od pacjenta) tzw. wióry kostne o wielkości 500 μm, stanowiące rodzaj rusztowania ułatwiającego regenerację. Piezochirurgia pozwala na ich precyzyjne pozyskanie poprzez delikatne "skrobanie" zdrowej kości odpowiednią końcówką. Czasami zamiast wiór wymagane jest zastosowanie bloczków kostnych, pozyskanych z rejonów bródki, kresy skośnej żuchwy lub grzebienia kości biodrowej. Dzięki ich ultradźwiękowemu wycięciu unika się najpoważniejszej wady tradycyjnego techniki chirurgicznej, czyli konieczności odkrycia znacznej okolicy kości w celu uzyskania dobrego dostępu do pola zabiegowego.

Piezochirurgia to innowacyjna technika, którą można stosować w szerokim zakresie zabiegów z dziedziny chirurgii stomatologicznej. Może być wykorzystana jako uzupełnienie terapii lub w pewnym stopniu zastępować konwencjonalne techniki chirurgiczne. Piezochirurgia jest szczególnie przydatna w przypadku leczenia implantologicznego, które wymaga dużej precyzji. Korzyści ze stosowania tej metody wynikają przede wszystkim z jej znacznej dokładności i możliwości oszczędzania tkanek. Dla pacjenta oznacza to wyższy komfort zabiegu oraz mniejsze obrzęki i mniejszy ból po jego zakończeniu.

Na podstawie: dental-tribune.com, mp.pl