Podniesienie dna zatoki szczękowej - co to za zabieg?

Pierwszy zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej został wykonany w 1975 roku. Od tamtej pory technika tej procedury uległa udoskonaleniu i obecnie zabieg ten jest wykonywany rutynowo przed leczeniem implantologicznym. 

Bez zabiegów tego typu nie byłoby możliwe właściwe umocowanie implantu zębowego, którego koniec musi być mocno osadzony w tkance kostnej. Nowoczesne metody umożliwiają jednoczasowe wykonanie zabiegu podniesienia dna zatoki oraz wstawienia implantów zębowych. 

Na czym polega zabieg podniesiena dna zatoki szczękowej?

Zasadniczo zabieg podniesienia dna zatoki szczękowej, znany także jako sinuslift, polega na wprowadzenia do jej przestrzeni powietrznej wypełniających biomateriałów lub własnej tkanki kostnej pacjenta. Istnieją dwie techniki przeprowadzenia tego zabiegu:

• metoda otwarta z tzw. dojścia bocznego
• metoda zamknięta, zwana także osteotomową

Metoda z dojścia bocznego polega na wykonaniu zabiegu z dostępu przez usta. Konieczne jest uzyskanie dojścia do błony śluzowej zatoki oraz jej następcze podniesienie. Uzyskaną po podniesieniu błony przestrzeń należy wypełnić biomateriałem lub tkanką kostną pacjenta., które będą stymulowały w obrębie ubytku procesy odbudowy kości. Otwór, zapewniający dostęp do zatoki, zabezpieczany jest specjalną błoną, która zabezpiecza wysunięcie się biomateriału. Membrany te wykonywane są z tworzyw resorbowalnych, np.kolagenu, dzięki czemu nie jest konieczne ich usuwanie. Metoda z dojścia bocznego jest preferowana kiedy konieczne jest podniesienie zatoki o 5-9 mm. Wykonanie tego zabiegu może wiązać się z koniecznością odroczenia umieszczania implantów w jamie ustnej jednak zależy to od indywidualnych warunków każdego pacjenta i zdarza się, że leczenie protetyczne rozpoczyna się od razu. 

W metodzie zamkniętej możliwe jest zrekonstruowanie pionowego zaniku wyrostka zębodołowego w zakresie 2-3 mm. Jest ona zalecana, gdy ubytki kostne w miejscach przeznaczonych do przeprowadzenia implantacji są znikome. W tej metodzie podniesienie dna zatoki wykonywane jest bez kontroli wzrokowej ponieważ do wprowadzenia biomateriału wykorzystuje się otwór wywiercony pod zamocowanie implantu. Technika zamknięta jest mniej inwazyjna w porównaniu z metodą otwartą, jednak ze względu na ograniczone możliwości kontroli wykonywanych ruchów, jest obarczona większym ryzykiem perforacji błony śluzowej zatoki. Podniesienie dna zatoki metodą zamkniętą umożliwia jednak wprowadzenie implantu bez konieczności odraczania procesu osadzania samych implantów. 

Po wykonaniu zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej wskazane jest wykonanie badania pantomograficznego, czyli zdjęcia rentgenowskiego oceniającego stan kości szczęki. Dzięki temu możliwa jest ocena efektów zabiegu oraz podjęcie decyzji o możliwości umieszczenia implantów. O powodzeniu zabiegu świadczy pierwotna stabilizacja wprowadzonego implantu, ponieważ znacząco zwiększa to szansę na trwałe zespolenie wszczepu i kości. Jeśli implant jest nawet minimalnie ruchomy istnieje ryzyko nieprawidłowej intergracji wszczepu. 

Zabiegi podniesienia dna zatoki szczękowej obarczone są minimalnym ryzykiem powikłań. Bezpośrednio po zabiegu może utrzymywać się obrzęk oraz zasinienie, którym towarzyszył będzie ból dobrze reagujący na środki przeciwbólowe dostępne bez recepty. Jeśli dolegliwości te nie ustąpią w ciągu kilku dni może to świadczyć o rozwoju stanu zapalnego. 

Bibliografia: www.stomatologia.mp.pl