Siatka przepuklinowa - brzuszna, pachwinowa i inne rodzaje

Przepuklina (łac. hernia) jest schorzeniem w którym dochodzi do przemieszczenia się wewnętrznych narządów lub ich części poza ich anatomiczne granice. Zakres występowania przepuklin jest niezwykle szeroki. Ze względu na umiejscowienie przepukliny dzielą się na zewnętrzne i wewnętrzne. Przepuklina zewnętrzna uwypukla swój worek wraz z zawartością na zewnątrz jamy brzusznej. W przypadku przepukliny wewnętrznej trzewia przemieszczają się do innej jamy ciała, bez uwidaczniania się na zewnątrz np. z jamy brzusznej do klatki piersiowej.

Operacja przepukliny brzusznej

Skuteczne leczenie przepuklin wiąże się z wykonaniem zaopatrzenia chirurgicznego. Wśród dostępnych metod operacyjnych wyróżnia się przeprowadzenie zabiegu w sposób:

• klasyczny
• beznapięciowy z wykorzystaniem siatki
  
• laparoskopowy z użyciem siatki

Metoda klasycznego zaopatrywania przepuklin została wprowadzona przez Bassiniego w 1887 r. Technika ta polega na dokładnym zszyciu brzegów powięzi mięśniowej poprzez wykorzystanie własnych tkanek pacjenta. Z czasem okazało się, iż stosowanie owej metody wywołuje napięcie szwów, które u większości przypadków skutkuje nawrotem przepukliny. Przyczyniło się to do znacznego ograniczenia stosowania technik napięciowych oraz wprowadzania metod beznapięciowych z wykorzystaniem wszczepu syntetycznego czyli tzw. siatki przepuklinowej.

Leczenie przepuklin z użyciem siatki

Rozwój technik beznapięciowych zapoczątkowała metoda Lichtensteina wprowadzona w 1978 r. w USA. Polega ona na zwiększeniu wytrzymałości osłabionej ściany kanału pachwinowego poprzez wszczepienie siatki z materiału sztucznego.

Obecnie dostępne jest również beznapięciowe zaopatrzenie przepukliny techniką laparoskopową, która polega na umieszczeniu siatki od wewnętrznej strony ściany brzusznej. Dzięki stosowaniu technik beznapięciowych leczenie przepuklin uległo znacznej poprawie. Znacząco zmalało ryzyko nawrotu schorzenia, które w przypadku naprawy techniką klasyczną sięgało nawet 20-50%. Wykonanie operacji z użyciem siatki odznacza się dużo wyższą skutecznością i minimalnym ryzykiem nawrotu, nie przekraczającym 3-5%.

Rodzaje siatek przepuklinowych

Siatki stosowane w operacyjnymleczeniu przepukliny muszą spełnić wiele warunków. Konieczne jest, aby materiały, z których powstają siatki, były:

• bioobojętne – siatka nie zaburza wówczas w żaden sposób naturalnych procesów gojenia, a odczyn wytwórczy w ranie prowadzi do powstania blizny, która przerasta siatkę i zabezpiecza przed nawrotem przepukliny
• nietoksyczne i biostabilne – siatka nie zmienia wówczas swoich właściwości przy kontakcie z tkankami
• optymalnie dobrane pod względem porowatości - umożliwia to szybkie i głebokie wrastanie fibroblastów i tkanki łącznej, zapewniając stabilizację i pewną implantację w tkankach
• bogate w monofilamentowe włókna polipropylenowe - nie stymulują one rozwoju bakterii i stwarzają dobre warunki do gojenia się rany

W chirurgicznym leczeniu przepuklin najczęściej stosowane są siatki polipropylenowe. Odznaczają się one wysoką odpornością na zakażenia, strukturą hydrofobową oraz szybkim wrastaniem w pobliskie tkanki. Podobnymi właściwościami klinicznymi charakteryzują się siatki z poliestru (różnią się wyższą wchłanialnością wody). Minusem siatek przepuklinowych jest ich cena, która w dużej mierze zależy od rodzaju produktu oraz producenta. Ponadto u niektórych pacjentów mogą wystąpić powikłania, takie jak zrosty czy ból pooperacyjny.