Tomografia a rezonans magnetyczny - czym się różnią?

Obrazowanie metodą tomografii komputerowej (TK lub CT) oraz za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI) to techniki, które z punktu widzenia pacjenta są do siebie bardzo podobne, głównie ze względu na sam przebieg obrazowania. W jednym i drugim przypadku pacjent przebywa bowiem w aparacie o sporych rozmiarach i jest proszony o zachowanie nieruchomej pozycji zwykle przez kilka minut. Są to jednak badania, które różnią się między sobą zastosowaną do obrazowania technologią, a także przeznaczeniem.

Na czym polega obrazowanie metodą tomografii komputerowej?

Badanie za pomocą tomografu wykorzystuje promieniowanie jonizujące, które jest emitowane przez lampę rentgenowską obracającą się wokół ciała pacjenta - porusza się ona po okręgu prostopadłym do ciała leżącego w trakcie badania człowieka. Lampa ta wykonuje serię prześwietleń wiązką promieniowania, która jest równoległa do obrazowanej płaszczyzny. W obręczy tomografu, w której umieszczona lampa RTG zamontowane są również detektory, które rejestrują stopień pochłaniania promieniowania jonizującego po jego przejściu przez tkanki ciała - narządy w ludzkim ciele różnią się pod względem pochłaniania promieniowania, ponieważ mają różną gęstość. 

Dane zebrane przez detektory są gromadzone na dysku komputera, gdzie następuje proces ich przetwarzania. Na podstawie analizy ilości pochłoniętego promieniowania przy naświetlaniu ciała z danej strony, za pomocą programu komputerowego otrzymywane są czarno-białe obrazy przedstawiające kolejne przekroje badanego narządu. Celem badania tomograficznego jest właśnie uzyskanie przekrojów narządu objętego procesem diagnostycznym. 

Badanie tomograficzne może być przeciwwskazane, jeśli planowane jest użycie środków kontrastowych, zawierających jod u osób uczulonych na jod, u osób przygotowywanych do leczenia jodem promieniotwórczym oraz cierpiących z powodu wola toksycznego tarczycy. 

Tomografia komputerowa znajduje zastosowanie w diagnostyce struktur śródczaszkowych (jest badaniem wykonywanym niezwłocznie przy podejrzeniu udaru mózgu), przy ocenie zaawansowania procesu nowotworowego, a także w specjalistycznym postępowaniu w przypadku podejrzenia bądź miniotorowania schorzeń w obrębie klatki piersiowej i jamy brzusznej (np. choroby śródmiąższowe płuc, choroby wątroby i trzustki). 

Na czym polega badanie obrazowe z wykorzystaniem rezonansu magnetycznego?

W badaniu MRI do uzyskania obrazu wykorzystywane jest pole magnetyczne o dużym natężeniu, które jest wytwarzane przez magnes - im silniejsza jest moc magnesu, tym lepsza jakość uzyskanego obrazu. Kiedy pacjent zostaje umieszczony w aparacie rezonansu magnetycznego, w jego kierunku emitowane są fale radiowe. Fale radiowe mają zdolność oddziaływania na protony - jony wodorowe, które znajdują się w ludzkim ciele, co powoduje ich namagnesowanie. Gdy zakończona zostaje emisja fal radiowych, protony powracają do stanu sprzed ich pobudzenia i w tym momencie same stają się źródłem sygnału radiowego, który jest rejestrowany przez komputer. Sygnał ten jest następnie przetwarzany na obraz medyczny. Można ogólnie stwierdzić, że badanie MRI rejestruje oddziaływanie pola magnetycznego na ludzki organizm. 

Poddanie się diagnostyce z wykorzystaniem MRI jest całkowicie bezpieczne i bezbolesne, ale warto wiedzieć, że istnieją bezwzględne przeciwwskazania do jego wykonania. Posiadanie rozrusznika serca czy też innego urządzenia stymulującego pracę serca dyskwalifikuje pacjenta z możliwości poddania się badaniu MRI. Podobnie jest w przypadku innych wszczepionych urządzeń elektronicznych - aparat słuchowy, pompa insulinowa, klipsy metalowe wewnątrzczaszkowe, neurostymulatory itd. 

Obrazowanie za pomocą rezonansu magnetycznego znajduje obecnie szerokie zastosowanie w diagnostyce schorzeń, które w szczególności obejmują swoją lokalizacją  ośrodkowy układ nerwowy, układ kostno - stawowy, kręgosłup czy jamę brzuszną.

Bibliografia: www.nationalmssociety.org; www.radiologyinfo.org