Trzeci migdał jest skupiskiem tkanki chłonnej, zlokalizowanym w obrębie tylnej ściany gardła - nie można dostrzec go gołym okiem, a jedynie za pomocą specjalnych przyrządów laryngologicznych – endoskopów oraz fiberoskopów. Stanowi on część układu odpornościowego i barierę, którą muszą pokonać wszelki wirusy, bakterie i cząstki innych patogenów, wpadające przez jamę ustną do wnętrza układu oddechowego. Dzięki temu organizm nabywa zdolność ich rozpoznawania i jak najszybszego uruchamiania reakcji, mającej na celu powstrzymanie rozwoju infekcji.
Jeżeli tkanka migdałka jest chora, bariera immunologiczna nie działa prawidłowo i nie daje rady pozbyć się patogenów. Wraz z pojawianiem się coraz większej liczby leukocytów próbujących zwalczyć patogen, tkanka limfatyczna migdałków przerasta i zamiast chronić organizm, staje się źródłem przewlekłych infekcji.
Na czym polega zabieg chirurgicznego usunięcia trzeciego migdałka?
Operacyjne usunięcie trzeciego migdałka jest fachowo nazywane adenotomią. Adenotomia to zabieg, który zasadniczo polega na ścięciu przerośniętego migdałka gardłowego. Zwykle procedura ta wykonywana jest u dzieci, które ukończyły trzeci rok życia - migdałek gardłowy rośnie do około ósmego roku życia, a po tym czasie zaczyna się stopniowo zmniejszać i ulega inwolucji (zatem u dorosłych zabieg ten rzadko bywa konieczny). Adenotomię można obecnie wykonać w sposób nowoczesny, minimalnie inwazyjny i z zastosowaniem znieczulenia ogólnego. W czasie operacji usuwa się odpowiedni, chory fragment tkanki – ten, który powoduje trudne oddychanie przez nos oraz osłabienie słuchu. Pozostawia się zdrową tkankę, by mogła dalej pełnić swoją funkcję. Adenotomii nie należy przeprowadzać w przypadku stwierdzenia ostrej infekcji dróg oddechowych, rozszczepu podniebienia czy ostrej skazy krwotocznej. Nie wykonuje się go także u dzieci poniżej trzeciego roku życia.
Jakie są wskazania do usunięcia trzeciego migdałka?
Funkcje trzeciego migdałka w organizmie są dość jasne i nie można mówić, że jest on całkowicie niepotrzebny. Są natomiast sytuacje, w której pozostawienie przerośniętego migdałka gardłowego może przynieść więcej szkód niż korzyści. Tak dzieje się w przypadku patologicznego powiększenia trzeciego migdałka, któremu dodatkowo towarzyszą nasilone zaburzenia oddychania przez nos (dziecko ma stale otwartą buzię, nawet podczas snu), a zwłaszcza stwierdzenie występowania zespołu bezdechu w trakcie snu. Wady zgryzu, nosowanie zamknięte (rodzaj zaburzeń artykulacji, wywołany upośledzeniem drożności jamy nosowo-gardłowej) oraz nawracające stany zapalne w postaci ostrego zapalenia ucha, wysiękowego zapalenie ucha oraz zapalenie zatok przynosowych (także o charakterze przewlekłym) także stanowią wskazanie do usunięcia trzeciego migdałka.
Do objawów zmian patologicznych migdałków podniebiennych zaliczamy nawracające zapalenie migdałków ( anginy), przewlekłe zapalenie utrzymujące się ponad 3 miesiące stany zapalne migdałków, powodujące ich powiększenie, zaczerwienienie oraz nawracający ból, ropień okołomigdałkowy, nieprzyjemny zapach z ust, przewlekłe powiększenie węzłów chłonnych szyi, powiększenie migdałków.
Zabieg adenotomii można w niektórych przypadkach poszerzyć o usunięcie migdałków podniebiennych, czyli tonsilektomię.
-
4.2/5 (opinie 64)