Usuwanie zmian skórnych metodą krioterapii

Początki krioterapii ogólnej datowane są na czasy starożytnego Egiptu. Pierwsze zmianki o terapii zimnem, bo tym jest właśnie krioterapia, można znaleźć m.in. w pismach Hipokratesa, który uważał ten typ leczenia za redukujący ból i zatrzymujący krwawienie. Prekursorem wykorzystania niskich temperatur skroplonego powietrza przy usuwaniu znamion i zmian skórnych był doktor Campbell White, który w 1899 roku podał do wiadomości publicznej informację o udanych próbach leczenia tym sposobem m.in. brodawek i kurzajek. Dziś krioterapia miejscowa, zwana też kriodestrukcją, stosowana jest głównie przy usuwaniu zmian skórnych oraz leczeniu niektórych form powierzchniowych nowotworów. 

Według specjalistycznego portalu medycznego MedScape, już w 1990 roku 87% dermatologów z całego świata w swojej praktyce stosowało krioterapię. To samo źródło podaje, że dobrze zastosowana krioterapia w leczeniu pierwotnego raka podstawno-komórkowego skóry, jednego z najczęstszych nowotworów złośliwych skóry, pozwala zmniejszyć ryzyko wystąpienia nawrotu do 7,5%, podczas gdy zabieg chirurgiczne daje 10% szans na powrót choroby. 

Krioterapia w usuwaniu zmian skórnych

Krioterapia najpowszechniej stosowana jest obecnie w dermatologii. Istnieje cały zestaw schorzeń, przy których leczeniu stosuje się krioterapię w różnej formie, dostosowanej zarówno do pacjenta, jak również rodzaju i zaawansowania zmian skórnych. Krioterapia z powodzeniem stosowana jest przy usuwaniu brodawek, w tym również kłykcin kończystych wywołanych wirusem HPV, które pojawiają się w okolicach intymnych oraz przy odbycie. Terapię tę stosuje się również przy usuwaniu nagniotków czy kurzajek, także w przypadku dzieci. Krioterapia jest przydatna przy likwidowaniu blizn i bliznowców – pozwala nie tylko zmniejszać ich powierzchnię, ale również znacznie je spłycać, podnosząc jednocześnie komfort pacjenta. W niektórych przypadkach daje bardzo dobre rezultaty w terapii zmian trądzikowych oraz pozostałości po nich. Stosowana jest również przy usuwaniu naczyniaków oraz rozszerzonych naczynek krwionośnych. U osób z jasną karnacją krioterapia daje zadowalające efekty w leczeniu rogowacenia słonecznego – jednej z najczęstszych zmian skórnych u rasy kaukaskiej, występującej wskutek oddziaływania na skórę promieniowania UV.

Krioterapia miejscowa w dermatologii stosowana jest bardzo powszechnie, głównie z uwagi na charakter zabiegu. Jest to metoda, którą można zastosować raz bądź w cyklach, w zależności od potrzeb konkretnego schorzenia i stanu pacjenta. Krioterapię z powodzeniem stosować można u osób w różnym wieku – grupa przeciwwskazań do zabiegu jest bardzo niewielka, głównie z uwagi na fakt, że krioterapia stosowana jest miejscowo, wyłącznie na określone komórki biologiczne skóry. Zabieg wykonywany jest w gabinetach dermatologicznych i na ogół nie wymaga nawet znieczulenia miejscowego – jest bezbolesny oraz bezkrwawy, dzięki czemu z powodzeniem sprawdza się w przypadku terapii u dzieci.

Podczas usuwania zmian za pomocą krioterapii, w porównaniu do innych metod, rzadko dochodzi do powikłań – ryzyko ich wystąpienia jest o wiele mniejsze niż w przypadku pokrewnych zabiegów, m.in. chirurgicznego usuwania zmian. Bezpośrednio po zabiegu u niewielkiego odsetka pacjentów może pojawiać się rumień bądź ból; powikłania późne, np. wtórne infekcje, są niezwykle rzadkie.

Pacjent po zabiegu wykonanym w gabinecie może bezpośrednio wrócić do domu i tam przechodzić rekonwalescencję. W miejscu, z którego usuwane były zmiany po zabiegu krioterapii, w naturalny sposób pojawia się strupek, który po pewnym czasie odpada. Długość procesu gojenia zależy od głębokości przeprowadzonego zabiegu oraz rozległości zmian. Zaletą krioterapii jest niewielka, bardzo estetyczna blizna, albo zupełny jej brak.

Bibliografia:
http://www.medscape.com/
http://www.ijdvl.com/
http://www.cancerresearchuk.org/
http://www.czytelniamedyczna.pl/