Zabieg usunięcia błony dziewiczej

Usuwanie błony dziewiczej nie jest zabiegiem nowym. Znany jest od wielu lat, a częstość jego wykonywania zwiększała się, wraz z rozwojem leków znieczulających: zarówno miejscowo, jak i ogólnie.

Zarośnięcie błony dziewiczej jest zjawiskiem stosunkowo częstym, autorzy artykułu "Virginity sparing surgery for imperforate hymen: report of two cases and review of literature" opublikowanego w bazie PubMed podają, że występuje u 1 na 2000 urodzonych dziewczynek. Powstaje w życiu płodowym, jednak diagnoza jest stawiana dopiero w okresie pokwitania, gdy u prawidłowo rozwijającej się młodej kobiety nie pojawia się miesiączka. Według danych zamieszczonych w podręczniku "Położnictwo i ginekologia" pod red. prof. dr hab. med. Grzegorza H. Bręborowicza, zarośnięcie błony dziewiczej jest przyczyną aż 6% przypadków występowania pierwotnego braku miesiączki, z powodu którego dziewczyna zgłasza się do ginekologa.

Na zabieg hymenotomii decydują się również kobiety prawidłowo miesiączkujące, u których podczas stosunku pojawia się silny ból. Jest on spowodowany nietypową budową błony dziewiczej, która jest pogrubiała i dobrze unerwiona, co uniemożliwia jej rozerwanie podczas pierwszej penetracji. Po zabiegu i okresie rekonwalescencji dyspareunia, czyli bolesne stosunki seksualne już nie występują.

Na czym polega zabieg usunięcia błony dziewiczej?

W warunkach prawidłowych błona dziewicza ma w swojej centralnej części otwór, przez który wydostaje się na zewnątrz śluz i krew miesięczna. W przypadku zarośnięcia błony 14- 16 letnia dziewczyna nie miesiączkuje, ale cyklicznie pojawiają się u niej typowe dla miesiączki bóle podbrzusza. Zalegające treści tworzą tzw. krwiak zastoinowy, który jest widoczny podczas badania ginekologicznego. Może on uciskać na struktury układu moczowego i dawać objawy dysuryczne, lub na końcowy odcinek jelita grubego powodując zaparcia. U szczupłych dziewcząt może się nawet pojawić wyczuwalny przez powłoki brzuszne guz podbrzusza.

Zabieg polega na poprzecznym, a następnie podłużnym nacięciu błony dziewiczej, a w kolejnym etapie na wycięciu powstałych płatków na granicy pochwy. Zazwyczaj stosowane jest znieczulenie miejscowe, a w przypadkach gdy błona jest szczególnie bogato unerwiona, ginekolodzy decydują się na wykorzystanie znieczulenia podpajęczynówkowego lub ogólnego. Sam zabieg trwa od 30 min (przy użyciu znieczulenia miejscowego) do 2 godzin, kiedy stosowane jest znieczulenie ogólne lub podpajęczynówkowe. W 7 dni po wykonaniu hymenotomii kobieta powinna się zgłosić na wizytę kontrolną, a do pełnej sprawności seksualnej wraca po upływie 4-6 tygodni od zabiegu.

Optymalnym momentem na usunięcie błony dziewiczej jest 7-15 dzień cyklu miesiączkowego. Podczas menstruacji zabieg jest wykonywany tylko w szczególnych przypadkach. Lekarz powinien wiedzieć, jakie leki pacjentka przyjmuje na stałe, a dwa tygodnie przed zabiegiem należy odstawić leki wpływające na krzepliwość krwi czyli aspirynę, leki przeciwbólowe i środki stosowane podczas infekcji. Wskazane jest również rzucenie palenia.

Błona dziewicza nie pełni w organizmie żadnej istotnej funkcji. Wielu kobietom zależy jednak na tym, żeby została ona uszkodzona podczas zbliżenia, a nie w wyniku przeprowadzania procedury medycznej. Osoby, które decydują się na nacięcie błony dziewiczej z powodu jej zarośnięcia, mogą podczas jednego zabiegu mieć wykonaną hymenotomię i hymenoplastykę. Wygląda to tak, że błona jest rozcinana, a następnie zszywana w taki sposób, aby odtworzyć jej prawidłowy kształt. Wówczas śluz i krew miesiączkowa mogą swobodnie wydostawać się na zewnątrz, a błona dziewicza zostaje rozerwana podczas pierwszego stosunku.