Zalecenia po operacji stulejki

Mianem stulejki (łac. phimosis) określa się stan, w którym nie da się oprowadzić napletka do rowka zażołędnego. W leczeniu zachowawczym stosuje się maści zawierające sterydy, których zadaniem jest zmiękczenie i uelastycznienie napletka oraz ułatwienie jego zsunięcia. Jeśli farmakoterapia nie wystarczy, konieczne jest wdrożenie chirurgicznego leczenia stulejki. Można w tym celu wykonać plastykę napletka lub obrzezanie, metodą klasyczną lub z użyciem starpplera, czyli urządzenia które jednocześnie odcina zwężoną część napletka i zakłada szwy. O rodzaju zabiegu decyduje lekarz wraz z rodzicami niepełnoletniego pacjenta lub pełnoletni pacjent. 

Jak wynika z danych Kliniki Urologii Ogólnej, Onkologicznej i Czynnościowej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, napletka nie da się odprowadzić u ponad 95% noworodków, a u 90% trzylatków jest już to możliwe. Wynika to z faktu, iż wraz ze wzrostem penisa i wydzielaniem większej ilości wydzieliny napletkowej, stopniowo ulega rozłączeniu wewnętrzna blaszka napletka i żołądź prącia. Stulejka patologiczna jest to stan, w którym stulejka utrzymuje się u chłopców po ukończeniu 3-4 roku życia, oraz stulejka nabyta powstała w wyniku powtarzających się stanów zapalnych, urazów bądź cewnikowania.

Jakie są zalecenia po operacji stulejki?

Zabieg plastyki napletka oraz obrzezanie, stosowane w chirurgicznym leczeniu stulejki, są to zabiegi stosunkowo bezpieczne, jednak, jak w każdej procedurze chirurgicznej, istnieje pewne ryzyko wystąpienia powikłań pozabiegowych. Najczęściej jest to krwawienie lub zakażenie rany, może również występować przedłużający się obrzęk prącia oraz nadwrażliwość na bodźce (dotyk, temperatura). By zminimalizować ryzyko pojawienia się takich stanów, bardzo ważne jest przestrzeganie zaleceń pozabiegowych.

W okresie pozabiegowym, kiedy utrzymuje się opuchnięcie członka, wskazane jest jego wysokie położenie. Podczas snu można go ułożyć na rulonie z gazy lub bandaża, co zapewni stabilne ułożenie prącia przez całą noc. Takie działanie ma na celu usprawnienie odpływu chłonki oraz krwi oraz sprawniejsze ustępowanie obrzęku. Jeśli pacjent zauważy u siebie krwawienie, powinien je ucisnąć, a jeśli takie działanie nie przyniesie efektu, konieczna może się okazać wizyta u lekarza, który wykonywał zabieg.

Zalecenia po operacji stulejki dotyczą przede wszystkim zapobiegania zakażeniom. Istotna jest higiena, czyli mycie prącia mydłem, naparem z rumianku lub roztworem Rivanolu, które mają działanie antybakteryjne. Część lekarzy zaleca wykonywanie nasiadówek z naparu kory dębu o podobnych właściwościach. Po umyciu prącia należy założyć jałowy opatrunek.  Przed wykonaniem opatrunku można przemyć ranę Octeniseptem, który posiada właściwości odkażające. Niekiedy chirurg przepisuje pacjentowi maść z antybiotykiem do smarowania ran pozabiegowych.

Po chirurgicznym leczeniu stulejki pacjent może wrócić do codziennej aktywności po około 24 godzinach, jednak powinien unikać wzmożonego wysiłku fizycznego przez okres 2-3 tygodni. Gdy zabieg jest przeprowadzany u mężczyzny aktywnego seksualnie, powinien on rozpocząć współżycie nie wcześniej niż 4 tygodnie po operacji stulejki. W związku ze stosowaniem szwów wchłanialnych lub rozpuszczalnych, nie ma konieczności usuwania szwów. Jeśli po zabiegu występuje bolesność, można ją złagodzić stosując doustne preparaty przeciwbólowe.

Operacja stulejki jest jedną z częściej wykonywanych procedur w urologii zarówno dziecięcej, jak i u osób dorosłych. Jednak każdy zabieg chirurgiczny jest obarczony ryzykiem powikłań, dlatego gdy objawy takie jak ból, krwawienie lub bolesność są mocno nasilone, należy niezwłocznie udać się do lekarza.

Źródła: www.klinikaurologii.edu.pl, www.termedia.pl, www.pubmed.com